Wist je datjes van Zuid Afrika

Land ‘wist je datjes’:

* Parkeren hier overal gratis is. Dat dit zelfs in de grootst steden het geval is.

* Er overal parkeerwachten staan. Je deze kunt herkennen aan een hesje.

* De mensen op deze manier wat bijverdienen.

* Het gewoon is om de parkeerwacht, die zich verantwoordelijk voelt voor jouw auto, ongeveer 5 rand fooi te geven. Dit is ongeveer 35 cent.

* De parkeerwacht echt op je auto let, je aanwijzingen geeft bij het inparkeren en later met het uitparkeren.

* Je nooit zelf je kar terug hoeft te brengen. Dat hier ook weer iemand verantwoordelijk voor is.

* Je je boodschappen ook niet zelf inpakt. Dat dit ook wordt gedaan.

* Je op deze manier weinig zelf hoeft te doen….

* Er overal openbare toiletten zijn en dat deze (bijna) altijd keurig zijn. Dit ook geen geld kost. Ze hier in Nederland nog wat van kunnen leren!

* Bij een wegafzetting bij ieder bord iemand staat met een vlag. Deze persoon niets anders doet dan de hele dag met een vlag zwaaien.

* Het dus zomaar kan zijn dat er 10 mensen met een vlag staan te zwaaien, iedere 100 meter één.

* Het gewoon is dat er mensen lopen op de snelweg.

* Dit ook fietsers kunnen zijn.

* Er op de snelweg gelift wordt.

* De vluchtstrook gebruikt wordt voor langzamer verkeer, zodat er ingehaald kan worden.

* Iedereen goed oplet of er iemand achter je rijdt die sneller is dan jij.

* Er altijd door middel van ‘lichten’ of hand opsteken wordt bedankt als je iemand voor laat.

* Er veel snelheidscontroles zijn, hard rijden dus echt niet handig is.

* De verkeersregels erg duidelijk zijn. Wie het eerst bij de kruising is, die heeft voorrang.

* Iedereen zich hier aan houdt. Men hier alle tijd heeft en het prima vindt om op elkaar te wachten.

* Ze je eerder voor laten gaan, dan dat ze voorrang nemen.

* Er in ieder dorp of stad een township is.

* Dat deze in ontwikkeling zijn, maar dat er nog veel armoede aanwezig is.

* We niet hadden gedacht dat er zoveel townships zouden zijn.

* We gek genoeg al gaan wennen aan dit aanblik en we dit 'wennen' een gekke gewaarwording vinden..

* De gekleurde vrouwen hier erg druk zijn met hun haar. Iedere dame heel graag naar de kapper gaat.

* Ze graag lang haar hebben, maar van zichzelf alleen kort kunnen dragen.

* Al het lange haar dus kunsthaar is.

* Er op iedere hoek hetzelfde wordt verkocht.

* Er vanuit andere Afrikaanse landen veel vluchtelingen zijn die ook een plek in het township vinden om te wonen.

* De meeste winkels door deze mensen wordt geëxploiteerd, omdat zij niet in aanmerking komen voor andere banen.

* Iedereen eerst vraagt hoe het met je gaat en dat men daarna pas ter zake komen?

* Ze alle tijd voor je hebben en je antwoord belangrijk vinden.

* De wisselkoers erg gunstig is!

* Je overal af moet dingen en we dit bijna liever niet doen….

* We voor 30 euro met een gezin uitgebreid uit eten kunnen, dit vaker nog minder kost.

* Het hier uiteraard niet om gaat, maar dat het wel een leuke bijkomstigheid is!

* We ruim fooien weggegeven. Dit in dit land ook erg normaal is. Het salaris wordt aangevuld met deze fooien.

* De meeste auto’s wit zijn, wij in een blauwe rijden….

* Het winter is en toch de mooiste bloemen bloeien. Dat de zomer hier te warm voor is en wij dus boffen dat we nu hier zijn!

* Je het beste een wildcard kunt kopen in het eerste natuurpark dat je bezoekt. Je deze kaart bij ieder park weer kunt gebruiken.

* Wij hier bij het vierde park pas achter waren en dus geen wildcard meer hebben gekocht...

* We dit als advies mee willen geven aan iedereen die dit geweldige land gaat bezoeken!

* Een struisvogel 15 km ver kan kijken.

* Deze 70 km per uur kan rennen, maar in het donker minder ziet en dus wel eens door het hek loopt.

* Dat er een werknemer de hele dag druk is met het repareren van het hek.

* De mensen erg vriendelijk zijn. Ze het bijzonder vinden dat je in hun land reist.

* Er veel gelachen wordt in dit land.

* We veel kunnen leren van de instelling van deze mensen.

23 - 26 juli Kaapstad

23 juli

Bij daglicht zien we dat het huisje zijn naam eer aan doet; ‘Treehouse’, het ligt verscholen tussen allerlei, erg hoge, bomen. Het doet zelfs wat tropisch aan. Achter het huisje stroomt een klein beekje en het ligt lekker vrij. De inrichting is wat aan de ouderwets, rommelige kant, maar daardoor wel gezellig. We ontbijten in de manor (ik voel me soms net Cathy van Heathcliff!). Dan de stad weer in. Tegen de middag zijn we weer in het V&A waterfront. We moeten hier zijn voor de tocht naar Robbeneiland. Met een oude boot worden we naar Robbeneiland gevaren. De tocht is ongeveer 50 minuten. Het is een fijne tocht, omdat het weer goed is (Veerle voelt zich dus redelijk) en de uitzichten geweldig. We laten Kaapstad met een heel goed zichtbare Tafelberg achter ons en zien al snel Robbeneiland voor de kust liggen. We hebben trouwens wel schik om het organisatietalent van de mensen die het vervoer naar Robbeneiland moeten regelen. Werkelijk hilarisch hoe niet-georganiseerd dit gaat. Laat ik zeggen dat het een wonder is dat we er gekomen zijn…. ;-)

Op Robbeneiland gaat het ook al lekker chaotisch, maar wij passen ons aan! We hebben eerst de rondleiding van een ex-politiek gevangene over het terrein van de gevangenis. Dit is indrukwekkend, temeer omdat hij uit eigen ervaring spreekt. Robbeneiland heeft veel verschillende functies gehad, voordat de politieke, zwarte mannen hier gevangen werden gehouden. Er waren cellen voor ongeveer 36 mensen. Deze moesten slapen in stapelbedden (voor 1978 op een deken) en kregen vooral pap te eten. Op zondag was er een stukje vlees. Overdag werd er gewerkt en rond een uur of 16.00 uur werden ze weer ingesloten, nadat ze de laatste maaltijd voor de dag hadden gekregen. Daarna begon het ‘goede’ leven. De blanke bewakers waren uit beeld en ze waren onder elkaar. De tijd werd gevuld door het voeren van ‘politieke’ discussies, het uitpluizen van de kranten (deze werden naar binnen gesmokkeld) en het creatief bezig zijn (protest liederen zingen en anti-anti-apartheid poëzie maken). De leiders zaten in cellen waar ze alleen zaten. Mandela had dus een cel alleen. Dit was vele malen vervelender. De tijd na de insluiting werd door hen alleen doorgebracht. De cel van Mandela hebben we gezien. Erg klein en primitief. De gevangen die in de keukenbrigade werkten waren belangrijk in deze. Zij waren de enigen die contact met alle gevangenen hadden en op deze manier brachten zij nieuws van de gevangen over.

Na de rondleiding op het terrein zijn we per bus nog over het hele eiland gereden. Het is al met al best een groot eiland, waar nog steeds mensen wonen.

Aan het einde van de middag waren we weer terug op het vaste land. We hebben nog even wat rondgelopen en zijn teruggereden naar het huisje. Het was inmiddels donker, wat maakt dat de terugrit door Kaapstad bij nacht ook weer geweldig was. Al die lichtjes….

24 juli

Vandaag gaan we het schiereiland verkennen. Dat is maar goed, want het weer is aan het omslaan. Het is de hele dag dreigend en het waait erg hard. De weersvoorspellingen zijn niet goed. Er bestaat een kans dat we regen krijgen (op de ene nachtelijke bui in Addo na, hebben we geen regen gehad..). We rijden eerst de Chapman’s Peak Drive. Dit is een beroemde weg (komt ook in een van de James Bond films voor in een achtervolging) waar je overheen moet hebben gereden als je in Kaapstad bent. Daarna rijden we door naar Scarborough, hier volgen we de kustweg aan de linkerkant van de Kaap. Vervolgens steken we over naar de andere kant en komen we in Simons Town. Hier bekijken we de pinguïns en eten we wat. Dan rijden we door naar Cape Point. Hier beklimmen we de weg en de trap naar de Vuurtoren. Het waait erg hard. We begrijpen nu dat de Kaap eerst ‘stormkaap’ heeft geheten… We zien de Kaap in stijl!

Daarna weer terug en op weg naar ‘het’ bord. Dit stelt niet heel veel voor, maar ja, je moet nou eenmaal hier op de foto! Na dit officiële gedeelte rijden we terug naar Hout Bay. Inmiddels is het serieus gaan regenen en het is dan ook snel donker. We zoeken in Hout Bay een mooi restaurant op. Dit lukt in de haven, waar we uiteraard zicht hebben op de haven. Een erg mooie plek. De zeehonden en catamarans gaan aan ons voorbij. We eten de vis van de dag en genieten wederom van al het goeds. In het donker rijden we weer terug naar onze Treehouse. Nog even in de lobby van de manor op het internet, waar we wat foto’s zien van de heftigheid in Nederland. We krijgen hier bijna niets van mee, maar de paar foto’s zeggen genoeg…..

We voeren nog een gesprek met een Nederlander, waarvan de dochter zaterdag hier op het landgoed trouwt. Hij woont al heel erg lang op het continent en de laatste jaren in Zuid Afrika. Het is interessant om met hem te praten, omdat hij een interessante kijk heeft op het land. Daarna terug naar het huisje en lekker de rustige avond in.

25 juli

Deze laatste vrijdag in Zuid Afrika hebben we nog goed besteed. We hebben eerst wat langer geslapen, hoewel dat niet later is dan 8.45 uur, omdat we anders te laat zijn voor het ontbijt. Na het ontbijt gaan we weer naar de stad. Het regent vandaag en het is koud, toch willen we nog meer van de stad zien. We besluiten om een dagkaart te kopen voor de rode ‘hop on, hop of’ bus. De hele ronde duurt twee uur. Bij ons langer, omdat we uiteraard van de bus afgaan. De eerste stop wordt wat uitgesteld, omdat de regen met bakken uit de hemel komt. Als het wat droger wordt gaan we toch uit de bus. We zien eerst ‘Castle of good Hope’, dit is een soort fort. We bekijken alleen de buitenkant, omdat de stad ‘lonkt’. Daarna lopen we door veel verschillende straten en vergapen ons aan de verscheidenheid aan winkels, mensen en andere stadse dingen. Er is zoveel te zien, dat we onze ogen uitkijken. Rond de middag begint het weer te regenen en besluiten we wat te eten tot het droog is. Gelukkig is dat al snel het geval en kunnen we verder lopen. We stappen weer op de bus en gaan er in District Six weer uit. Dit is een bijzondere wijk. Deze wijk is tijdens de apartheid helemaal ontruimd. Dit is nog steeds een litteken in de geschiedenis van Kaapstad. Na 1994 is er begonnen met het opnieuw opbouwen van deze wijk en zijn al een heel aantal bewoners teruggekeerd. Pas vanaf 2007 gaat de opbouw beter. Corruptie en andere belangen maakt dat het lang duurt. Tijdens de apartheid zijn niet alleen de mensen uit deze wijk verwijderd, maar zijn ook de gebouwen en huizen afgebroken. We hebben het museum van District Six bezocht. Indrukwekkend! Na het bezoek stappen we weer op de bus en rijden de route uit. Het is inmiddels al aan het einde van de middag en tijd om terug te gaan naar ons ‘Treehouse’. We hebben een extra nacht geboekt, zodat we de hele dag de spullen kunnen laten staan, nog wat kunnen eten en douchen. In het huisje eten we wat, ruimen op en pakken in. De tijd gaat snel. Rond 20.00 uur checken we uit en rijden naar het vliegveld. Hier gaat het vlot. Op het vliegveld is het erg rustig. De vlucht naar Amsterdam is de enige. Grappig om weer ‘bekenden’ tegen te komen (nee, niet de familie Ragas, maar mensen die we tijdens onze reis tegen zijn gekomen). We gaan zo boarden en beginnen aan de 11 en half uur durende vlucht naar Amsterdam. Dan nog de vlucht naar Düsseldorf en voorbij is onze fijne reis…. In de ‘wist je datjes’ staan nog wat persoonlijke bijzonderheden.

26 juli

Inmiddels zitten we op Schiphol te wachten op de vlucht naar Düsseldorf. De vlucht van Zuid Afrika naar Amsterdam is goed verlopen. We hebben allemaal iets kunnen slapen. Hier even internet dus de (al) geschreven blog online zetten.

19 - 22 juli Heidelberg en Stellenbosch

19 juli

De wekker gaat weer vroeg, omdat we met de boer mee kunnen om de struisvogels in het land te voeren. Ze hebben hier ongeveer 500 struisvogels. Ze houden deze dieren hier voor de veren en het vlees. Als ze 12 maanden zijn worden ze in Mosselbaai geslacht. Ze lopen altijd in de wei en hebben alle ruimte. Echte ‘scharrelstruisvogels’ dus! De struisvogels worden 1x per dag bijgevoerd. Als het regent, dan twee keer. Struisvogels houden niet van regen en hebben dan meer energie nodig om warm te blijven. Als het langer regent, gaan ze in de schuur. Na het voeren van de vogels staat het ontbijt klaar. Een echt ‘farmersontbijt’. Eigen gebakken brood, wel 20 soorten jam en uiteraard ei met struisvogelbacon. Na het ontbijt zijn we de ochtend in en bij het huisje gebleven. Adrie heeft de braai in ons huisje aangestoken (niet dat we gaan braaien, maar het is zo lekker warm). Maud leest en Carlijn rommelt wat in haar kamer. Veerle heeft twee meisjes ontdekt (precies Aniek en Inez!). De meisjes vinden haar erg leuk en ze heeft de hele ochtend gespeeld. Dit had ze echt even nodig! Ons meisje wordt hier gelijk behandeld met Maud en Carlijn, dit is uiteraard niet altijd even terecht. Lekker spelen is voor haar dus super.

Na de lunch zijn we op pad gegaan. Witsand is het doel van deze dag. Hier zou het goed mogelijk zijn om walvissen aan de kust te zien zwemmen. Altijd een goede reden van bezoek zou je zeggen! Nu hebben we inderdaad twee walvissen zien springen voor de kust, maar verder was er alleen heel veel ‘wit’ zand. Vandaag was de wind ook erg aanwezig. Verder mooi weer, maar hierdoor te koud om zonder vest en jas te kunnen lopen. We hebben een bak koffie gedaan achter glas en zijn weer verder gereden. We wilden op een andere manier terug naar Heidelberg…. Dit hebben we geweten. Een gravelroad van 42 km, waar we welgeteld 1x een andere auto tegen zijn gekomen! Enorm mooie vergezichten en Adrie heeft lekker zijn gang kunnen gaan. Pfff…. Wat een rit. Uiteindelijk waren we aan het einde van de middag weer in ons huisje. Hier hebben we lekker met elkaar wat gedronken en is Veerle weer met de twee meisjes (Aniek en Inez, maar dan anders) gaan spelen. Maud en Carlijn hebben in het hoofdgebouw het internet opgezocht en ik ben pannenkoeken gaan bakken. Een hele belevenis… Laten we het erop houden dat ik uiteindelijk de juiste verhouding te pakken had en de juiste temperatuur. Ze waren heerlijk, wat ook niet anders kan, omdat Adrie de haard heerlijk had opgestookt! De geur van onze kleren hebben nu de juiste verhouding: haard en pannenkoeken! Morgen reizen we verder naar Stellenbosch. We kijken er weer naar uit.

20 juli

Het is vandaag zondag en merkbaar drukker op de weg en rustiger in de dorpjes die we tegenkomen. We rijden vandaag de ‘scenic’ variant en nemen dus een langere route naar Stellenbosch. Onderweg kruisen we een aantal keren een bergpas, wat werkelijk mooie plaatjes oplevert. Aan het einde van de middag komen we aan in Stellenbosch. In onze reisbeschrijving stond zoiets als: U verblijft in de prachtige wijnomgeving van Stellenbosch in een wijngaard. Uw verblijf ligt vlak buiten Stellenbosch…. eh….. We zitten in een erg oud gebouw met antiek meubilair midden in de stad, naast de universiteit van Stellenbosch. Het complex bestaat uit een ‘manor’ en een ‘lodge’. Wij slapen in de lodge. We zijn voor het eerst echt ontstemd. De kinderen slapen ver bij ons vandaan. Ze moeten buiten langs, een deur met sleutel openen, een trappenhuis door, trap op, weer een deur van het slot en daar slapen de meiden. Ver weg gestopt op een vage zolder…. We zijn niet zo snel van de mopper, maar hier maken we toch stampij over. De meiden ver bij ons vandaan en midden in de stad. Dit is niet wat ons is voorgespiegeld. De eigenaar van de lodge kan hier uiteraard niet veel aan doen en inmiddels is het te laat om contact met de reisagent op te nemen. We eten in de stad en zorgen dat we zo weinig mogelijk op de lodge zijn. In de stad is het druk met studenten die weer op de campus komen. Na drie weken vakantie beginnen de scholen maandag weer. We voelen ons redelijk aan de oude kant… ;-)

21 juli

De meiden hebben gelukkig goed geslapen…. Wij niet, er zitten namelijk muizen! Ze lopen over het plafond en knagen er lustig op los. Dat kan er nog wel bij… We hebben ze de hele nacht kunnen volgen. De volgende ochtend hebben we een ‘goed’ gesprek met de eigenaren van het hotel en we hebben contact met de travelagent in ZA. Deze laatste schuift de schuld op een agent in Nederland. Lekker dan. Gelukkig zijn de eigenaren van de lodge ons beter gezind en zorgen ze voor twee kamers in de ‘manor’ naast elkaar. Alles is opeens mogelijk….! De kamers zijn goed, al blijft het feit dat we toch echt graag in een wijngaard hadden gezeten staan. We besluiten om er verder drukte over te maken en maar weer te genieten.

Voor deze dag staat een fietstocht door de wijngaard op het programma. Komen we toch nog bij de wijnranken in de buurt! Even buiten Stellenbosch worden we verwacht. We fietsen met drie gezinnen, wij, een stel uit België en een stel uit Nederland. Beide stellen zijn we ook al op de boerderij in Heidelberg tegen gekomen. We hebben twee leuke gidsen. We worden allemaal op een mountainbike gezet en krijgen een helm op onze hoofden. We gaan vlot op pad. Na een paar honderd meter zijn we al bij het eerste wijnhuis dat we gaan bezoeken. We proeven hier vijf wijnen. We hebben het goed met elkaar en vinden het erg grappig! De gidsen houden de kinderen bezig en ontpoppen zich al snel als ware entertainers. Na het proeven gaan we weer verder. Zo! Heuvel op.. Dat valt nog niet mee. We bereiken de top met de tong op onze schoenen. Nou ja, met we bedoel ik, Adrie, Veerle en mezelf. Maud en Carlijn fietsen de gids er nog met gemak uit. Hij is maar onder de indruk van de kracht van onze meiden! Kijk, dan is iedere dag naar Dronten fietsen en iedere dag paardrijden nog ergens goed voor. De gids legt uit over de wijnen en de manier van groeien. Hij is zichtbaar trots op het product van zijn land. Na een tijdje bereiken we de tweede wijnlocatie. Ook hier proeven we een aantal wijnen en bekijken we de kelder. Hier is ook een erg mooie lodge bij… mmmmm….daar hadden we kunnen zitten…grrrr…..!

Het fietsen is erg leuk. Zeker omdat we nu zelf bij de snelweg fietsers horen! Joehoe! Ook wij hebben ons hier aan gewaagd. Lekker dan. De auto’s razen aan ons voorbij en wij fietsen gewoon over de vluchtstrook. Later gaan we van deze weg af en komen op een provinciale weg. Hier sorteren we netjes voor, voordat we afslaan. Hilarisch. We lunchen vervolgens ook bij een wijnhuis. Het weer is voortreffelijk, zodat we lekker buiten kunnen eten. Het duurt even voordat ons eten er is, maar dat maakt dat we een ‘reizigers onder elkaar’ gesprek kunnen voeren met het gezin uit België. Na de lunch staat de proeverij op een brandy brouwerij op het menu. We proeven er één van 10 en één van 12 jaar oud. Bijzonder. Hierna is de fietstocht afgelopen en de middag ook al bijna voorbij. De dag gaat hard. Zeker, omdat we nog even in Stellenbosch willen kijken. De dag ervoor was het zondag en het meeste gesloten.

In Stellenbosch zetten we de auto bij de manor neer en lopen de stad in (dat is dan wel weer het voordeel ;-)) We lopen een heel eind door de stad. Stellenbosch is een van de oudste nederzettingen in ZA met veel oude gebouwen. De Nederlandse invloeden zijn duidelijk zichtbaar. Het levert mooie beelden op en we genieten van al het moois dat we zien.

We eten lekker ergens op het terras en beseffen weer hoe goed we het hebben!

De rest van de avond zijn we op onze kamer.

22 juli

We hebben goed geslapen in de manor. We ontbijten en bedanken de eigenaren van de manor voor de hulp en de gastvrijheid. Ze hebben er uiteindelijk alles aan gedaan om het ons naar het zin te maken.

We gaan vroeg op pad, omdat we deze dag veel willen doen. We zijn al rond half 11 in Kaapstad! Yes, we zijn er. Wat gaaf om hier te zijn. We beginnen vandaag op Victoria en Alfred Waterfront. Het eerste doel was de Tafelberg, maar terwijl we Kaapstad inrijden zien we al snel dat het erg bewolkt is. Best gek, in Stellenbosch was het strak blauw en hier ontstaan de wolken. We wisten vooraf dat dit zo was, maar vinden het best gek om te zien dat het zo werkt! Het V&A is dus de eerste plek. Dit valt voor ons iets tegen. Het is een soort Batavia stad, maar dan iets groter. Een haven met heel veel toeristisch gedoe. Dit is niet echt iets voor ons… We drinken wat op een terras en besluiten het Two Ocean Aquarium te bezoeken. De Indische Oceaan en De Atlantische Oceaan komen onder ZA bij elkaar. In dit Aquarium kunnen we het leven uit beide oceanen bekijken. Het is leuk om hier even te kijken.

Na dit bezoek lopen we nog wat en lunchen op een terras met uitzicht Tafelberg, tenminste, daar zou de Tafelberg moeten zijn! De berg is nog steeds in nevelen gehuld. Het zou toch niet…? Tijdens de lunch trekt de bewolking toch wat weg. Alleen het 'tafelkleed' blijft nog over. We zijn enthousiast en weten het zeker: het gaat goed komen! Na de lunch is de bewolking nog meer weggetrokken. We besluiten de auto op de gaan zoeken en toch naar de Tafelberg te gaan. Onderweg naar de berg, zien we de bewolking nog meer optrekken en is de platte top zichtbaar. We zijn helemaal op en ‘top’! De muziek van Dotan schalt door de auto ‘Coming home’! Een grappig weetje: we hebben voor ieder land zo ongeveer muziek! Mika hoort bij Zweden, Ben Howard bij Nieuw Zeeland en ja, Dotan bij ZA!

Het is rustig, dus we kunnen zo door. We gaan in het bakje naar boven en trekken een extra jas aan. Er wordt gewaarschuwd dat het boven koud is. Ach, wij zijn de bush van Waterberg gewend. Komt goed dus.

Het is zo mooi boven. Onbeschrijfelijk. De wolken zitten ons soms even dwars, maar we zien toch best veel. De Atlantische Oceaan, de stad, het voetbalstadion van het WK 2010, de binnenstad en.. noem maar op. We doen een korte rondleiding met een gids en verder lopen we zelf een route op de mountain. De Tafelberg is inmiddels 1 van de 7 natuur wereldwonderen, en wij zijn er! Aan het einde van de middag gaan we weer naar beneden. Het is nu tijd om bij te komen in ons laatste onderkomen van deze reis. We logeren in Hout Bay, dit ligt op ongeveer een half uur rijden van het centrum van Kaapstad. Hemelsbreed ligt het er niet zo ver vanaf, maar de Tafelberg ligt ertussen.

We hebben hier weer een huisje. Deze ligt op het terrein van een hotel. We hebben nog niet heel veel kunnen zien, omdat het al bijna donker was, maar het lijkt er goed uit te zien. Het huisje is zoals we regelmatig zeggen ‘Goed voor Prima’. We koken deze keer zelf ‘Gewoon, omdat het kan’. Veerle ligt na het eten een lekkere tijd in het bad (ze heeft werkelijk in ieder bad gelegen dat we hebben gehad). Je moet wat als het te koud is om te zwemmen! Met duikbril in het bad, wat wil je nog meer?

Adrie is lekker bezig met de haard. Er ligt heel veel hout en de eigenaar geeft aan dat we lekker mogen stoken. Niets teveel gezegd dus.

16 - 18 juli Knysna

16 juli

Rustig aan opgestaan deze dag. We hebben een korte rit voor de boeg. Knysna ligt maar een kilometer of 30 verder dan Plettenbergbaai. Uitslapen dus! Na het ontbijt inpakken en op naar het centrum van Plettenberg. Hier hebben we rustig rondgewandeld en lekker lang op een terras gezeten. Het is echt geweldig weer vandaag, dus korte broek en t-shirt aan! Dat al in de ochtend. Het is hier immers winter, dus weet je nooit wat voor weer je later zult treffen. Genieten dus als dit kan. Aan het einde van de ochtend zijn we naar Knysna gereden. Deze stad ligt erg bijzonder. Er is een grote open verbinding met de zee en hierdoor is een grote lagune ontstaan, waar de stad omheen is gebouwd. Er zijn erg veel rijke inwoners van ZA die hier een groot vakantiehuis hebben. Ook is er een grote township aan de rand van Knysna. Hier rijden we eerst doorheen, voordat we de stad bereiken. We hebben gehoord over ‘the heads’, dit is een rotsformatie vanwaar er een prachtig uitzicht op zowel de lagune als de oceaan mogelijk is. We rijden hier dan ook direct heen. Het is inderdaad geweldig. We kijken hier lang om ons heen. Daarna rijden we naar beneden om op een erg mooie plek onze boterham te eten. We hebben nog nooit eerder op zo een mooie plek onze lunch gegeten! De foto’s laten genoeg zien! Na de lunch hebben we onze lodge voor de komende twee nachten opgezocht. We verblijven in Stannards guest lodge. Het is alweer te mooi om waar te zijn. Een huisje in een moderne vintage stijl. Opgeknapte meubelen, veel zelfgemaakte accessoires die erg mooi passen. Op de familie app van beide kanten, hebben we heel veel foto’s gestuurd. We hebben namelijk familieleden die hier heel goed zouden passen ;-)

We hebben heerlijk buiten gezeten en genoten van een biertje, wijntje en frisje. Veerle heeft nog wat in het zwembad gepoedeld, Carlijn in de hangmat gelegen en Maud heeft lekker gelezen. Aan het einde van de middag zijn we wat boodschappen gaan doen en naar het ‘eiland’ gereden. Thesen Island is door een brug verbonden met Knysna. Hier hebben we met elkaar in een super restaurant gegeten… het verschil tussen rijk en arm, gekleurd en wit was hier weer erg duidelijk. Het personeel is gekleurd, alle gasten wit. Mmmmmm……

’s Avonds hebben we een vuurtje gestookt en zijn we lekker lang opgebleven. Het leven is goed.

17 juli

Na een lekkere nacht zijn we goed opgestaan. We worden om 10.00 uur opgehaald bij het Shell station. Dit is midden in het centrum. We wachten tot 10.15 uur en besluiten te bellen met het bedrijf waar we een tour hebben geregeld.. Honderdmaal excuus, ze waren het vergeten! Geen probleem er wordt direct een gids en een auto geregeld. Geeft niets, wij hebben vakantie en er is genoeg te zien. Zoveel mensen op straat die op wat voor manier dan ook iets proberen te maken van de dag. Wat op straat loopt is overigens allemaal gekleurd. Wij moeten echt opgevallen zijn…. Gek!

Als de gids er is merken we al snel dat het een vrolijke kerel is die heel snel praat en erg veel te vertellen heeft. We stappen bij hem in de auto en rijden met hem naar Knysna Township. Hij woont hier zelf en weet hoe het leven hier is. We stappen regelmatig uit en praten met bewoners. Hier gaan we nog lang en vaak aan terugdenken. Het was zo enorm indrukwekkend. Veel krotten zijn in de afgelopen jaren vervangen door ‘Mandela’, ‘Mbeki’ of ‘Zuma’ huizen. Iedere president vanaf Mandela zorgt voor het vervangen van krotten. Inwoners kunnen een huis aanvragen. Als ze aan kunnen tonen niet zelf een huis te kunnen kopen, dan krijgen ze er een van de regering. Hier betalen ze niets voor, ook geen huur. Water is er gratis. Voor elektriciteit betalen ze de helft. Het huisje bestaat uit twee kleine kamers (onze schuur is groter….). Als de gezinnen groter zijn, dan bouwen ze met afval er stukjes aan. De regering wil dit eigenlijk niet meer, dus de laatste ‘Zuma’ huizen worden zo dicht tegen elkaar gebouwd dat dit niet meer mogelijk is. Hier en daar staat een groter huis. Deze worden bewoond door mensen die een goede baan hebben: werken voor de overheid, dokters en advocaten. Best gek: midden in de township een mooi huis met een spliksplinter nieuwe bmw voor de deur. De gids geeft aan dat inwoners het township liever niet verlaten… Ook in het township zijn er dus verschillen. Dat ze niet willen vertrekken heeft alles te maken met regelgeving: In het township gelden de regels van de inwoners, in de stad de regels van de regering. In het township lopen koeien, schapen, varkens en andere dieren gewoon over straat. Deze mogen in de tuin worden geslacht. Afval mag je best van je af gooien, de buurman doet dit immers ook. In de stad is dit zeer zeker niet het geval. Er lopen geen dieren, er is gewoon een slager en de straten zijn keurig. We komen nog een winkel binnen (container met winkelwaar), bekijken een kapperszaak en bezoeken een kleuterschool. Deze kinderen leren drie talig te spreken en schrijven: Afrikaans, Xhosa en Engels. Dit begint al bij de kleuters! De kinderen vinden Veerle allemaal erg leuk! Ze had de afgelopen dagen heel wat Loom armbandjes gemaakt en ze heeft hier veel kinderen blij mee gemaakt!

Aan het einde van het bezoek hebben we nog een borrel gedronken in een bar en daarna zijn we teruggebracht naar de stad. We lunchen in de stad en praten lang met elkaar na….

We rijden vervolgens naar Branton on sea, waar we lekker over het strand lopen en de rotsen beklimmen. Even de zinnen verzetten. Aan het einde van de middag zijn we in ons huisje. We koken vandaag zelf. Uit eten na deze dag voelt niet goed, al weten we dat we morgen onze ‘kop weer in het zand zullen steken’.

Het regent vanavond en het waait flink. We eten met elkaar in ons huisje met twee badkamers, we steken de haard aan, branden een kaars en doen op tijd de elektrische deken aan…………. Pffffff……………

18 juli

We hebben het lekker rustig aan gedaan vandaag. Voor ons doen laat opgestaan… voor zover dat hier mogelijk is! Gelukkig schijnt de zon alweer. We zijn dit ook erg gewend, dus zou het raar zijn als het anders was…. Na het inpakken zijn we vertrokken. Ons reisdoel van deze dag is een farm in Heidelberg. Een kilometer of 250 vanaf Knysna. We gaan hier zoals gewoonlijk een dag voor uit trekken. In Mosselbaai zijn we naar een museum geweest. De meiden waren even aan het mopperen, maar ja, papa en mama willen ook wel eens wat. Het museum stond in het teken van Bartholomeas Diaz. In 1488 heeft deze ontdekkingsreiziger hier voet aan wal gezet om zijn drinkwater te verversen. Van Riebeeck (Nederlander) is later gekomen om in opdracht van de VOC hier een nederzetting te stichten om de schepen te kunnen bevoorraden. Bijzonder was de Postboom. Deze boom van ruim 500 jaar oud werd gebruikt om post door te geven. Post werd in een laars gedaan, deze werd aan de postboom gehangen, zodat een volgend schip dit mee kon nemen op de reis.

Wat bijzonder was vandaag was het feit dat 18 juli uitgeroepen is tot Mandela dag. We weten nu (nog) niet precies waarom dit op deze dag is, maar dat zoeken we later nog eens uit. Veel gemeenschappen hebben vandaag feest. Het is de bedoeling om op deze dag iets goeds te doen voor een ander. Zo ook in het museum. Hier was een groep mensen bij elkaar om Mandela te eren en met elkaar Bingo te spelen. Er werd voor deze mensen gekookt. Hier hebben we mooi even mee kunnen kijken. Ze zijn zo trots op Mandela!

Na het museumbezoek hebben we in Mosselbaai geluncht. Heerlijk weer op het strand. Dit blijft zo mooi. Het strand is hier zo geel en mooi. De golven enorm hoog en de kleur van het water diep blauw. Genieten weer.

Dan nog wat slecht nieuws…. Onze medereiziger Tom (ook wel bekend als TomTom) heeft problemen. Een zekering in de stroomvoorziening heeft het begeven. Nu kan Adrie erg veel (hij heeft het halve dashboard gesloopt om te onderzoeken wat er mis was, hij heeft deze overigens ook weer in elkaar gezet), een zekering maken lukt ook hem niet. Nu kunnen we zonder Tom ook wel reizen, we hebben immers een kaart, maar het gekeuvel van Tom is zo gezellig.

De middag hebben we gebruikt om naar Heidelberg te rijden. Het landschap verandert hier. De bergen worden hoog in de verte en het overige landschap is heuvelachtig. We kunnen erg ver kijken, omdat het land hier vooral voor landbouw en veeteelt gebruikt wordt. Uiteindelijk bereiken we Skeidings farm. Deze farm wordt door een echtpaar beheerd. Ze hebben meer dan 2000 hectare land. Dit land gebruiken ze voor een deel voor de struisvogels en schapen en voor het grootste deel voor landbouw. Hier in ZA zaaien ze in maart en oogsten ze in oktober. De producten groeien dus in de winter. In de zomer wordt het hier veel te warm en droog. De tarwe en het gerst staat er mooi bij en de koolzaadvelden bloeien. De farm ligt bovenop een heuvel. Vanuit de farm kun je dus erg ver kijken. Het lijkt wel een lappendeken. We hebben hier weer een huisje. Het huisje heeft een groot overdekt terras met een geweldig uitzicht. Overal waar je kijkt zie je heuvels, koolzaad, schapen en andere dieren. We eten die avond op de boerderij. We worden erg verwend en eten uiteraard struisvogelbiefstuk die voor ons op de braai wordt klaar gemaakt. Goed voor elkaar dus! Na het eten blijven we op de boerderij. We praten met andere reizigers. De farm lijkt wel een knooppunt voor gezinnen. Een aantal reist in dezelfde richting als ons, anderen komen juist vanaf Kaapstad. Het leuke is dus dat ervaringen worden uitgewisseld. Mooie gesprekken volgen. Het valt ons op dat veel gezinnen in ZA reizen. Onze kinderen zijn echt wel ouder dan kinderen van andere gezinnen. We slapen een heerlijke nacht in het huisje en hebben de wekker om 7.00 uur gezet….

11 - 15 juli 2014 Addo-Port Elizabeth- Plettenberg

11 juli

Het hotel in Johannesburg was meer dan bijzonder en dan niet in het positieve… Ik zal er verder niet veel over vertellen, maar we zijn opgelucht dat het bezoek hier van korte duur was. We hebben hier wel even internet gehad, zodat we hebben kunnen skypen met mijn ouders en met erg goede vrienden. Altijd leuk om onze enthousiaste verhalen te kunnen delen.

Op het vliegveld hebben we onze auto vlot in kunnen leveren. Ook het inchecken voor de vlucht verliep prima. Een lekkere kop koffie op het vliegveld (in het hotel was dit vrij onmogelijk…) en even rustig zitten voordat de vlucht zou gaan. Op het vliegveld zijn we de spelers van de Kaiser Chiefs tegen gekomen. De enthousiaste reacties van andere reizigers maakte dat we al snel begrepen dat dit iets bijzonder zou moeten zijn… Later hebben we dit gevraagd aan iemand en die bleef er zowat in dat we ze gezien hadden. Het bleek een erg populair voetbalelftal te zijn.

In het vliegtuig zaten we verspreid. Adrie samen met Veerle, de meiden en ik allemaal ergens anders. Het voordeel was de gesprekken die dit op heeft geleverd. Adrie en Veerle zaten naast een oude dame, die Veerle erg schattig vond. Maud zat naast een student uit Johannesburg. Voor haar Engels erg goed. Deze student heeft namelijk de hele vlucht het gesprek gaande gehouden. Carlijn heeft haar mond gehouden en ik heb naast een geluidstechnicus gezeten. Deze man vloog nu naar PE en de volgende dag naar Angola, de week erop zou hij in New York zitten. Mooie verhalen dus.

De vlucht werd uitgevoerd door British Airways en was prima. We hadden via onze reisagent een upgrade voor de auto geregeld.. tenminste dat dachten we. Om een lang verhaal kort te maken…. We hebben weer een Toyota Avenza. Grrrr….

De rit van het vliegveld naar Addo was er een van ongeveer 100 km. Tijdens deze rit hebben we al even een blik op de Indische Oceaan kunnen werpen! Joehoe, van water worden we toch altijd weer een blij. Ook hebben we weer veel verschillen tussen rijk en arm gezien. Veel townships onderweg. Wat wel opviel was het feit dat deze townships er ‘goed’ uitzagen. Het Nelson Mandela effect was hier zichtbaar. Ieder huisje was van steen en zag er hetzelfde uit. Ook had ieder huisje een zonnepaneel op het dak!

In Addo hebben we een bed en breakfast. Een prima plek om te slapen. We blijven hier drie nachten en vinden dit wel even rustig. Chrislin bed & breakfast is een familie bedrijf. We hebben een eigen huisje geheel in Afrikaanse stijl. Het is van klei gemaakt, heeft een rieten puntdak en houten balken als spant. Het terrein heeft veel sinaasappelbomen, voordat het een b & b was hebben ze deze hier geteeld. Nu worden de sinaasappels alleen nog gebruikt voor de gasten. Ik kan jullie zeggen: heerlijk!

Na het settelen zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Het was inmiddels donker, dus een heel avontuur. Mensen en dieren lopen hier veel op de weg en houden zich niet aan de avondklok. We zijn beland in Lenmore, een plaatsje net voorbij Addo. Het restaurant is een winkel gecombineerd met een restaurant. Nogal een populaire bestemming, dus zaten we buiten. Dit kon prima. We hebben deze keer een pizza gegeten. Pizza Kudu of impala…. Lekker bijzonder dus.

12 juli

Het ontbijt werd vroeg geserveerd, dus de wekker werd gezet. Het ontbijt was weer voortreffelijk. Uiteraard versje jus en heel veel ander lekkers. We worden zo verwend… Daarna zijn we direct op pad gegaan naar het Addo elephantpark. Hiervoor zijn we uiteindelijk naar Addo gekomen. Het park is ongeveer op een afstand van 12 km van ons B&B camp. Goed te doen dus. Na enige plichtplegingen: betalen, handtekening, inchecken en wat al dies meer zij, konden we het park in. We hebben de hele dag rond gereden. Lekker langzaam aan, een lekkere picknick halverwege de dag en verder alleen maar dieren spotten: uiteraard heel veel olifanten, zebra’s, kudu, rode hertenbeest en eland (niet verwarren met onze eland, het gaat hier in ZA om de grootste antilopensoort). Aan het einde van de middag hebben we ook nog de waterbuffel gespot. Joehoe! Deze misten we nog. In dit park leven trouwens geen giraffen. Dit heeft te maken met de begroeiing. Deze bestaat hier bijna alleen uit struiken. Dit is voor de giraffe zijn nek niet goed…. Oh ja, een giraffe noemen ze hier een ‘kameelpeerd’. Leuk he!

Rond half vijf zijn we het park uitgereden om ons vervolgens te melden voor onze avondsafari. Ja, we verlaten het park nog niet helemaal…. Om 18.00 uur zijn we in een truck weer het park in gegaan. Best gek. Het hek zat op slot en werd voor ons weer geopend. Met een ranger, voorzien van grote lamp, hebben we twee uur rondgereden. We hebben natuurlijk weer olifanten gezien, maar ook heel lang kunnen kijken naar een mooie leeuw. Deze lag middenin een veld en gedroeg zich als een grote kat. Een beetje gapen, spinnen en zich wassen, meer actie zat hier niet in. We hebben ook een aardvarken gezien. Dit schijnt erg bijzonder te zijn. Ze laten zich namelijk zelden zien. Ze leven onder de grond. Ze graven grote gaten naast een termietenheuvel en doen zich vervolgens tegoed aan de termieten dit die oplevert. De ranger had al een hele tijd geen een meer gezien. Carlijn wist ook nog te vertellen dat Lindy, onze ranger in Waterberg, in heel haar carrière nog maar drie keer een aardvarken had gezien. Tsja, neem de familie van Keulen mee en je spot van alles! Na de rit zijn we terug gereden naar Addo. We hebben eerst weer gegeten in hetzelfde restaurant. Deze keer alleen geen pizza, maar ‘local food’. Het was prima. We waren uiteindelijk laat weer terug. De dag was lang, maar erg goed.

13 juli

Vandaag weer de wekker gezet. Het opstaan ging moeizaam, we worden moe van het buitenleven! Weer een prima ontbijt gehad. Na het ontbijt zijn we nog even op het park gebleven. Even rust en tijd om wat te lezen, te rommelen en te werken aan de blog. Wat extra rustig is, is het feit dat er hier geen internet is! De meiden hebben dus alle tijd om andere dingen te doen (wat deed je dan ook alweer?). Aan het einde van de ochtend zijn we vertrokken naar Port Elizabeth. Dit is de vierde stad in grootte in ZA. De stad heeft een grote haven en ligt pal aan de Indische Oceaan. Er is in deze stad veel industrie. Een aantal grote automerken heeft hier een fabriek. Veel werkgelegenheid dus, maar ook overal waar je kijkt een fabriek. Gelukkig hebben ze in het centrum van de stad de kust benut voor het flaneren. Dit hebben we vandaag dan ook gedaan. Het was zondag, dus veel mensen op de been. We hebben kunnen lunchen op het strand en met de tenen in zee gestaan. Het weer was voortreffelijk vandaag. Echt strandweer! We waren op Summerstrand (een mooie combinatie van het Engels en Zuid Afrikaans). Hier is de mogelijkheid om Afrikaanse waar te kopen. Maud heeft iets moois gekocht voor haar kamer. Een soort schilderij van een township gemaakt van blik en hout. Helemaal top.

Daarna heerlijk gelopen, gekeken en uitgewaaid. Nog even op een terras gezeten met uitzicht op de oceaan. Helemaal goed. Daarna teruggelopen en uiteindelijk hebben we de hele middag hier doorgebracht. Aan het einde van de middag zijn we terug gereden naar Addo. In de lodge hebben we lekker wat gelezen, de meiden hebben nog wat buiten kunnen rommelen ( V en C) en Maud heeft gelezen. Het wordt hier rond een uur of 18.00 uur donker, dus de dagen zijn niet zo lang. Zodra de zon is gezakt is het binnen een kwartier donker. Dit gaat echt heel snel. ’s Avonds hebben we op de lodge gegeten. Als er meer dan 6 gasten zijn dan wordt er gekookt. Vandaag konden we hier dus aanschuiven. Een mooie belevenis. Vooraf butternut soup (pompoen), daarna stew van impala (stoofpot) en als dessert de warme cake met warme custard. Erg lekker. We hebben er allemaal goed van gegeten. YOLO!

14 juli

Deze dag weer op tijd eruit. Het wordt een beetje het thema van de vakantie! Voor de laatste keer op deze prachtige locatie het ontbijt. Tijdens het ontbijt werden we vergezeld door neushoornvogels! Ook alweer zo mooi. Het regende vanmorgen even, maar gelukkig klaarde het al snel weer op. We zijn na het ontbijt weggereden. Onze eerste stop was weer Port Elizabeth. We hebben hier inkopen gedaan, omdat onze volgende stop er een is met een eigen keuken. Nu vinden we uit eten gaan heerlijk, maar we hebben ook allemaal zin in gewone pasta… Van verschillende kanten hebben we gehoord dat Jeffreys Bay erg mooi moet zijn, dat is dan ook onze volgende stop. JB ligt ongeveer een uur rijden voorbij PE en ligt op de route. Dit plaatsje ligt in een baai en is een surfersparadijs. De golven zijn dan ook meer dan geweldig. Zo enorm hoog. Het weer is schitterend. We wagen ons alle vijf aan blote voeten en een opgerolde broek. Uiteraard hebben we deze niet droog gehouden. We hebben ons met plezier laten overvallen door golven en genoten van dit strand. Het kijken naar de surfers was kostelijk vermaak. De een na de ander ging onderuit. Soms is er geen beter vermaak, dan leedvermaak. We konden ons maar met moeite los maken van al dit wonderschoons, maar we wisten ook dat er nog een volgende mooie stop op onze verlanglijst stond… Tsitsikamma National Park. Dit is een park dat ligt aan de kust. Het is er subtropisch, dus groeit en bloeit hier van alles. De winter heeft hier echt geen invloed. Alles is groen en we hebben veel bloemen gezien. Bloeiende aronskelken in het wild. Zo enorm mooi. We hebben een route gelopen die naar een baai leidt. Over deze baai hangt een brug. Hier hebben we over gelopen. We hebben heel lang gezeten en ons verwonderd. Het was inmiddels al half zes en het zou al snel donker worden. We zijn terug gelopen en daarna zijn we doorgereden naar ‘The Dunes’. Dit is een resort waar we twee nachten blijven. Het is een soort Landal, maar dan 10x zo luxe… Pffff….. we genieten, maar hebben soms ook last van het contrast. We weten immers hoe het buiten de hekken is. We hebben hier een huisje. Helemaal in strandstijl. Het is erg nieuw en mooi ingericht. We zouden er kunnen wonen! Twee badkamers, een tuin, carport en een erg mooie keuken. Tsja… Als we buiten zijn, dan horen we de oceaan. Wat een bulderend geweld. We zijn hier in het donker aangekomen, dus erg benieuwd hoe het er bij daglicht uit zal zien. We hebben met ons vijven een pan pasta leeg gegeten. Normaal kunnen we hier bijna twee keer van. Zelfs Maud heeft twee keer opgeschept. Na het eten zijn we nog in het donker naar de oceaan gelopen. Een belevenis op zich. Daarna allemaal gebadderd en lekker rustig aan gedaan. Morgen een topdag…… Tweede kans om de walvissen te zien…. Zou het goed komen….?

15 juli

Na het ontbijt zijn we naar het plaatsje Plettenbergbaai gereden. We moesten ons even voor 9 uur melden. Na het melden hebben we nog even een kop koffie gedronken. Daarna de reddingsvesten aan en op naar de boot. Deze lag klaar op het strand. Het bijzondere was dat de boot met ons erin het water in werd gejaagd. Dit ging erg hard en was al een spektakel op zich. Eenmaal op zee was het maar een wild gedoe. Erg hoge golven, waar de boot aardig op aan het klappen was. De voorkant kwam een heel aantal meters omhoog om vervolgens op het water te landen. Veerle was al snel erg ziek… Dit was in NZ ook al zo en we kunnen nu echt zeggen; dit moeten we Veerle niet meer aandoen…. Ze had vooraf een pilletje gehad tegen motion sickness, maar ook dit heeft niet geholpen. Voor Veerle was het een grote ellende. Voor ons was het geweldig. De golven, het uitzicht en uiteindelijk de walvissen. Voor Plettenbergbaai ligt als het ware de snelweg voor de walvissen. In de zomer leven ze rond Antarctica om in de winter (nu dus) naar warme wateren voor de kust te trekken, waar ze jongen krijgen. De warme wateren liggen vlak voor Kaapstad in een baai dichtbij Hermanus. Hier gaan we later in de week ook nog kijken. Voor nu hebben we het met deze walvissen gedaan. We zijn twee soorten tegengekomen. De eerste was de Brydi’s Whale (een verlegen soort met een kleine rugvin, ongeveer 15 m lang), de tweede de Humpback Whale (dit is de voor ons bekende bultrugwalvis). Deze liet zich goed zien. We hebben er twee een tijd lang kunnen volgen. Erg mooi om te zien. Fijn dat het nu goed gekomen is en we de walvissen hebben kunnen zien. Jammer dat het voor Veerle zo vervelend was. Ze heeft de terugtocht naar de kust geslapen om zich maar af te kunnen sluiten voor de golven. Wij zijn niet ziek geweest, maar kunnen volmondig beamen dat het een pittige tocht was. Op te terugweg hebben we ook nog een kolonie zeehonden gezien. Ook weer mooi. Bij het strand was de belevenis compleet toen we vol gas het strand op tetterden! Dat voelt erg tegenstrijdig: met volle snelheid het strand naar je toe zien komen! Aiks! Dit schijnt de manier te zijn voor deze boten om weer aan land te komen. Een ritje Walibi is er volgens ons niets bij… Veerle haar misselijkheid was over nadat ze haar voeten aan wal had gezet… Gelukkig maar. De middag hebben we op het resort doorgebracht. Het blijft een bizar gegeven; we hebben een huisje en toch zijn onze bedden weer opgemaakt. Ook waren er mannen aan het werk in onze tuin.. De rozemarijn haag werd met de hand gesnoeid. Ging lekker vlot, duh. De geuren die dit met zich meebracht waren geweldig. We eten vanavond gebakken aardappelen met rozemarijn. Dat kan uiteraard niet anders.

We hebben een deel van de middag op het strand gezeten. We konden voor het eerst de korte broek aan! De meiden hebben in zee getut en ik heb heerlijk gelezen op het strand. Daarna terug naar het huisje waar we met elkaar hebben ‘geproost’ op het mooie leven. We hebben vandaag weer zelf gekookt. Morgen verlaten we deze mooie plek en reizen we door naar Knysna. Dit is dichtbij, dus we zullen onderweg weer van alles gaan ondernemen.

Zuid Afrika 2 - 10 juli

2 juli 2014

Nog drie nachten slapen en dan is het zover. De familie van Keulen gaat op reis! Zaterdagochtend vertrekken we vanuit luchthaven Düsseldorf naar Johannesburg. We reizen een week rondom Johannesburg. Daarna vliegen we naar Port Elizabeth en reizen we in twee weken naar Kaapstad.

Morgen gaan we starten met de voorbereidingen! Wassen, opruimen en verzamelen van alles wat er mee moet in de koffer. Vandaag zijn we al naar de bieb geweest. Leesvoer genoeg!

Op deze blog houden we jullie op de hoogte.

4 juli 2014

Morgen is het zover! We gaan op reis. We zijn bijna ingepakt. De laatste spullen zijn verzameld. We gaan zo bij hele goede vrienden eten, dan ons paard knuffelen, koffie bij mijn ouders en op tijd ons bed in. Morgenochtend vertrekken we rond half vier naar het vliegveld. Pfff.... wat een onderneming. Morgenavond om 21.15 uur komen we aan in Johannesburg. Er is geen tijdsverschil, we zijn dus wel even onderweg. Gelukkig hebben we entertainment genoeg voor aan boord. Komt helemaal goed dus!

5-6 juli 2014

Wauw! De eerste ervaringen met Zuid Afrika zijn er! Laat ik beginnen bij het begin. Zaterdag 5 juli om 2.40 uur ging onze wekker. We hadden eigenlijk alles al klaar, dus wat het een kwestie van aankleden, ontbijten, koffers in de auto en gaan. De rit naar Düsseldorf verliep prima. Het was rustig op de weg en Düsseldorf is prima te bereiken. Vooraf hadden we een lang parkeren plek voor de auto gereserveerd. Dit is ons erg goed bevallen. De auto stond zo op de plek en de bus om ons naar het vliegveld te brengen stond al klaar. Op het vliegveld inchecken en verder het vliegveld op. Hier hebben we een kop koffie gedronken bij Starbucks… Tot zover… alles nog gezellig. Eh… ‘Aad, waar is mijn telefoon?’ Nee!!! Mijn telefoon weg. En ja, wat moet ik zonder telefoon... Ik had hem het laatst gezien tijdens het leeghalen van de zakken bij de controle van de handbagage. Ik ben direct terug gelopen naar deze plek. Op mijn beste Duits gevraagd of ze een roze Iphone hadden gevonden. De meneer in kwestie, vol in uniform, keek me streng aan en sommeerde me hem te volgen! Ai.. Samen met vier van zijn vrienden, ook in uniform, kreeg ik de taak te bewijzen dat de Iphone, die ze inderdaad gevonden hadden, mijn Iphone was. Geloof me, ze genoten! Uiteraard is het voor mij niet lastig om te bewijzen dat het mijn telefoon is, dus kon ik al snel gaan. Pfff… door het oog van de naald.

Al snel was het tijd voor de vlucht naar Amsterdam. Veerle vond het nog steeds grote onzin dat we het op deze manier deden. Wij ook wel een beetje, maar eerlijk gezegd: wij hadden vakantie! De vlucht was erg leuk. Helder, geen wolken, dus de hele tijd naar buiten kunnen kijken. In 35 minuten hadden we Amsterdam bereikt. Op Schiphol was het erg druk. Met ons hadden duizenden andere mensen besloten om deze dag op vakantie te gaan. Het duurde een tijd voordat we door de paspoortcontrole waren. Flink doorstappen naar een gate, die volgens Carlijn ‘van Schiphol afviel’! In de rij met de familie Ragas (jawel, Tooske en Bastiaan met kids vlogen ook naar Johannesburg).

In het vliegtuig een prima plek. Lekker gesetteld voor een vlucht van 11 uur. Het was prima, we kunnen niet anders zeggen. KLM heeft de verzorging voor de passagiers erg goed voor elkaar. Lekker eten, goede entertainment en prima stoelen. Voor ons allemaal is de vlucht snel gegaan. Op het vliegveld stond er al een meneer klaar met het bordje met onze naam. Met een aantal ander gezinnen zijn we naar een lodge, een minuut of tien rijden, van het vliegveld gebracht. Dit was prima. Met ons vijven op een kamer, gezellig en blij dat we op onze bestemming waren. Het was rond een uur of 22.30 dat we er uiteindelijk waren. De voetbalwedstrijd was dus nog bezig. We hebben de tweede helft nog gekeken, maar konden toen niet meer! De verlenging en penalty’s zijn dus aan ons voorbij gegaan. Na een goede nacht konden we eindelijk zien waar we terecht gekomen waren. Een blik naar buiten maakte dat we al wat beesten met vier benen konden zien en een paar struisvogels. Achter een hek weliswaar, maar de toon is gezet. Na het ontbijt hebben we een voorlichting gehad van een plaatselijke reisagent en is de auto gebracht. Deze is voor ons net wat aan de krappe kant. We hebben dan ook maar gelijk voor Port Elizabeth een Upgrade geregeld. Koffers in de auto en gaan! Aad is direct lekker op de proef gesteld. Het is namelijk geen automaat… dus naast links rijden, rechts zitten, ook nog links schakelen. Nadenken terwijl je auto rijdt. Hilarisch was het moment dat Aad af wilde slaan en in plaats van richting aan te geven, de ruitenwissers aan deed. Ook dit zit precies andersom. We hebben er met elkaar smakelijk om gelachen.

We hadden een routebeschrijving gehad, maar reden uiteraard direct al verkeerd. Uiteindelijk bleek dit erg goed uit te pakken. We vonden namelijk een grote supermarkt, waar we wat inkopen konden doen. Daarna konden we echt op reis. Het duurde even voordat we Johannesburg uit waren. De rit naar Rustenburg, Boekfontein, was een bijzondere. Voor het eerst in dit continent. Zoveel te zien. Het is hier droog met af en toe een boom en bergen. Op de snelweg lopen met enige regelmaat mensen of staat een auto stil zonder een echte reden. Terwijl we rijden zien we de grote contrasten tussen rijk en arm. Grote huizen, maar ook erg veel krotten. Erg kleine huisjes van golfplaat en ander materiaal. Het maakt indruk. Zeer zeker ook op onze meiden. In Rustenburg hebben we een pitstop gemaakt. Even de benen strekken en een broodje eten. Daarna zijn we direct doorgereden naar de lodge. Onderweg was er geen mogelijkheid om de auto uit te gaan.

De Lodge ligt verscholen op een eigen terrein van 12000 hectare. Een deel hiervan is 20 jaar geleden opgekocht door Recreation Africa. Op dit deel stond de boerderij van President Paul Kruger. De jaren erna zijn gebruikt om het terrein te vergroten. Om de lodge heen is dus een park gecreëerd met verschillende dieren. De lodge zelf is erg mooi. De huisjes zijn keurig en geheel in stijl; rieten dak, houten spanten, buitendouche (gelukkig ook binnen, want het is hier best fris), stenen vloer, donker eiken meubels en wandkleden. Als welkom stond er een pakket klaar met fruit, chips, koekjes, chocolade en drinken. Het was direct een prettige plek om te zijn. We hebben even buiten kunnen zitten. Het was vandaag zonnig en een graad of 20. Om vier uur werden we verwacht voor onze eerste game drive. In een grote auto met een vriendelijk gids, het terrein van de lodge verkennen. We hebben al veel dieren gezien: giraffen, zebra’s, impala’s, kudu, springbok en waterbokken. Het was geweldig. De zon ging langzaam onder, een uitgestrekt terrein, de foto’s spreken voor zich. We hebben genoten van deze rit. Vlak voordat het donker werd waren we weer in de lodge. Even opfrissen (was nodig na al dat stof happen!) en daarna met elkaar eten op het terrein. Een restaurant voor onszelf, drie mensen die al ‘knipmessend’ om ons heen stonden te springen, prima eten en uiteraard goed gezelschap van elkaar. Onze eerste kennismaking met een toch iets andere kaart dan thuis: springbok, impala en kudu… Nu niet in het wild, maar op het bord. Ach, het zal wel zo zijn…

Nu zitten en liggen we in onze kamer. De één ligt in bad, de ander ligt op bed te lezen, weer een ander tekent wat, Aad leest over het land en ik schrijf de eerste blog van deze reis. We kijken uit naar wat komen gaat en genieten van ieder moment.

7 juli

Na een goede nacht in de geweldige lodge zijn we op tijd op gestaan. In safari begrippen niet vroeg genoeg, maar ja, we hebben uiteraard ook vakantie. Het ontbijt was prima. Het is zo overweldigend veel wat we krijgen. Een erg mooi buffet met zoveel keuze. Alle mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. De ruimte waar we in zitten lijkt wel een museum. Ze zijn hier erg bezig met de boerenoorlog en eren de helden in deze ruimte. Na het ontbijt rijden we naar Pilanesberg. Dit is een groot natuurgebied. We melden ons bij een poort waar we de toegang betalen, een handtekening zetten (in case of….) en waar we een kaart van de omgeving mee krijgen. Het wild spotten is begonnen. Van alles loopt in dit park rond. De eerste dieren die we zien zijn de nijlpaarden. Deze liggen te slapen vlakbij een waterpartij. Het is echt zo bijzonder om dit zo dichtbij te zien. We denken dat we nooit meer naar een dierentuin kunnen met deze ervaring in de achterzak. Daarna zien we olifanten in de verte op een berg. Het voelt nog goed dat ze uit de buurt zijn, ze zijn zo immens groot. Een beetje afstand is niet verkeerd. Vervolgens zien we giraffen, gnoes, impala’s, waterbokken, kudu’s en zebra’s. Door het park loopt een geasfalteerde weg. Dit is de hoofdweg. Vanaf deze weg kan je steeds een lus het binnenland in nemen. Je komt dan op onverharde wegen terecht. Het is rustig rijden en vooral heel veel kijken. Achter iedere struik kun je een dier verwachten. Dit is zo leuk om te doen. De meiden maken er al snel een wedstrijd van: ‘Wie ziet een dier?’ De ene na de ander scoort een punt. Tegen lunchtijd hebben we een picknickplaats bereikt. Deze is omheind… Hier hebben we een plek met een geweldig uitzicht gevonden. Vanaf een hoge heuvel kijken we uit op een groot meer. Aan de andere kant van het meer zien we dieren drinken. We genieten van een broodje en ander lekkers en verbazen ons over al dit moois. Het is geweldig weer… de zon schijnt en de lucht is strak blauw. We voelen ons gelukkig en zijn gelukkig!

Na de lunch rijden we verder en komen een olifantengezin tegen. Nu veel dichterbij. Ramen open, foto’s maken en ons verbazen over de schoonheid van deze dieren. In de middag zien we ook nog een groep witte neushorens. De reden waarom deze dieren zo heten ligt in het Nederlandse verleden. Het waren neushorens met een wijde bek (wijd neushoorn), de Engelsen die later kwamen hebben het woord wijd verward met white. De donkere variant van de neushoorn hebben ze vervolgens toen maar black rhino genoemd. Interessant om te weten. De witte neushoren heeft een wijde bek, omdat het een grazer is. De zwarte neushoren heeft een smallere bek, omdat het bladeren eet.

In het midden van het park is een klein restaurant. Hier hebben we nog wat gedronken. Dit was ook een attractie op zich… Het personeel was erg druk om de kleine apen van het terrein te weren. Deze stelen namelijk alles! Zodra er niet werd gekeken sl

open ze de keuken binnen, een ijselijke gil volgt en de apen vliegen de keuken weer uit met van alles in de handen. Zo hebben we ze pizza zien eten, suikerzakjes open zien scheuren en met brood zien rennen. Kostelijk om te zien voor ons, meer dan vervelend voor de uitbaters van het restaurant. Na een lange dag rondrijden waren we rond 17.00 uur weer terug in de lodge. Het was nog net licht genoeg om even buiten de poort rond te lopen. Hier is een wandeltrack uitgezet. Gewoon wandelen is namelijk uitgesloten…. Het was even nodig om te bewegen. In de avond weer heerlijk gegeten en met ons vijven op bed een film gekeken.

8 juli

Vandaag hebben we iets langer gelegen, omdat we deze dag een reisdag hebben. We vertrekken uit deze lodge om onze reis te vervolgen naar Waterberg. De rit is ongeveer 300 km. We rijden eerst terug naar Pretoria om vanaf daar naar het noorden te rijden. Waterberg ligt in de Limpopo provincie. Dit is de noordelijkste provincie van Zuid Afrika. Onderweg kijken we onze ogen uit en realiseren ons dat we al beginnen te wennen aan wat we zien en hoe we ons dienen te gedragen op de weg. De wegen zijn goed, veelal tweebaans. De vluchtstrook wordt gebruikt als er een auto sneller is dan jij of andersom. Je gaat op de vluchtstrook rijden om achterop komend verkeer te laten passeren. Als je dit doet, dan word je vriendelijk bedankt. Het brengt je soms in de situatie dat je met vier voertuigen tegelijk op twee banen rijdt. Ach ja, het past precies! Dan al die bermen waarvan je kunt zien dat ze verbrand zijn. We zijn ook een flinke brand tegengekomen. In Nederland zou dit nieuws zijn, de snelweg worden afgesloten en zou er een alert uit gegaan zijn. Hier laten ze het gewoon branden en lijkt het alsof niemand erom geeft.

Op de snelweg kom je fietsers tegen en veel lopende mensen. Kinderen hangen op ruggen of lopen mee. Met enige regelmaat passeren we een dorp, waarvan de ene helft duidelijk rijker is dan de andere. Ook valt ons de vrolijkheid van mensen op en de vindingrijkheid van mensen om geld te verdienen. Zo vind je op een kruising twee gasflessen met lasapparatuur, twee oprijblokken voor een auto en staat erbij: ‘car repair’. Of die man die op de hoek zit met allerlei wieldoppen, je zou maar net nieuwe nodig hebben…. Dan alle standjes met fruit, iedere paar honderd meter zie je wel iemand zitten met een stalletje vol fruit. Ik heb er een op de foto gezet! Het rijden in Pilanesberg was geweldig, het verplaatsen van de ene lodge naar de ander is net zo geweldig.

We merken dat de omgeving langzaam verandert. Minder mensen, meer heuvels, bergen en bomen.

In onze routebeschrijving staat dat we bij Hoornspruit de afslag moeten nemen en een gravelroad opgaan…. Tsja…. Dit is niet te beschrijven. Zo een slechte weg. We hebben erg moeten lachen, zeker om het bord 60! Alsof je dit maar in de verste verte zou kunnen rijden. Uiteindelijk komen we bij een grote gate en moeten we ons melden. Vertelt de goede man dat we no 45 km om de berg moeten rijden voor onze plek. Gelukkig waren we gehaaid genoeg om hem ervan te overtuigen dat we echt goed zaten. Na een telefoontje van zijn kant bleek inderdaad dat we op de juiste plek waren. Die weg nog een keer…. Pffff….. gelukkig bleef ons dat bespaard. Het Entabeni resort is een privé reservaat. Na een heel eind rijden komen we bij onze plek aan. Het heet Wildside. Stel je het volgende voor:

Je rijdt op een onverharde weg, aan de kant van de weg zie je af en toe dieren, een giraffe, een impala een stelletje gnoes. Dan kom je bij een houten poort waarop staat Welcome at Wildside. Er staat een ranger je op te wachten. Deze ranger heet je welkom en neemt je mee naar het grote gebouw met uiteraard een rietgedekt puntdak. Je krijgt alle vijf een champagneglas met appelsap en de ranger neemt je in rap tempo mee naar je tent. Nu is het woord tent niet helemaal juist…. Houten veranda, twee kingsize bedden, badkamer met ligbad en buiten douche….. Daarna vertelt ze je dat je binnen twintig minuten wordt verwacht voor de game drive. Aaaaahhhhh…… Hoe te gek is dit?

We hebben ons in rap tempo opgefrist en met een stapel warme kleren onder de arm melden we ons in het gemeenschappelijke gebouw. Hier staat een kleine snack en wat te drinken klaar. En ach, wie zien we daar, de familie Ragas. Hoe gezellig. Mmmmmm of zij dat ook vinden… Nederlanders, he bah! We hebben ze er al snel van overtuigd dat wij in Nederland hetzelfde probleem hebben. Die bekendheid, het nekt je. En ja ook wij willen graag anoniem zijn in de Zuid Afrikaanse bush. Dan is het ijs snel gebroken. We kletsen wat en zoeken allemaal een plek in de bushcar. Wij zitten met twee gezellige Nederlandse mannen, die alle grappige vooroordelen bevestigen, en een dame uit Kaapstad in de auto. We hebben drie uur door de bush gereden. Onze ranger rijdt erg goed en is nergens bang voor. We hebben drie leeuwen gezien, die alle tijd namen om ons te laten kijken. Dit was bijzonder, omdat ze maar vier uur per dag wakker zijn er verder onder bomen liggen te slapen. Daarna zijn we verder gereden en hebben we veel van dezelfde dieren gezien als de dag ervoor. Uiteindelijk zagen we een zwarte neushoorn. Deze is erg zeldzaam, zelfs hier, dus ook de ranger was helemaal los! Na een paar uur hadden we een pauze om even te kunnen plassen (achter een boom), wat te drinken (biertje, wijntje) en te genieten van de zonsondergang. Zo amazing! En nu komt het: Na een tijdje stappen we weer in, is Maud haar deken kwijt. Carlijn kijkt achter zich en roep; ‘de neushoorn’. Staat de zwarte neushoorn achter de auto, waar we nog geen minuut daarvoor nog met ons allen stonden te praten. Zo dichtbij, hij loopt wat door, draait zich om, komt weer naar de auto toe, kijkt ons aan alsof het wil zeggen; ‘ach, blijf nog even het is zo gezellig’. De ranger was nu helemaal los…. Dit had ze nog nooit gezien, zo dichtbij. Ze wilde zich er overigens geen voorstelling van maken wat er gebeurd zou zijn als we er nog hadden gestaan. Als zij zich daar al geen voorstelling van wil maken, laat staan wij! Met deze afloop was het helemaal te gek. Inmiddels was het helemaal donker en zijn we terug gereden naar het kamp. Hier staat alweer iemand klaar met een dienblad warme chocolademelk en brandt er een vuur in de boma (boma= beschutte plek). Hier hebben we ons aan gewarmd. Het was inmiddels erg koud geworden, dus was dit erg lekker. Met elkaar hebben we gegeten. Grappig om te zien hoe dat werkt op een afgelegen plek als deze. Iedereen praat met elkaar en je zit met elkaar aan tafel. De verhalen van het gezellige stel (is de dag ervoor ingevlogen en vliegt morgen alweer terug….), de ranger en van de dame uit Kaapstad. Het maakt net dat extraatje. Het eten is overigens meer dan prima. Weer een heerlijk buffet. Ik denk dat we allemaal zwaarder terug gaan komen (ach ja, enige aanpassing aan de rhino!).

We hebben nog lang bij het vuur gezeten en zijn door de ranger naar onze tent gebracht. De dieren kunnen namelijk het kamp in. We mogen ook niet alleen uit de tent naar het gemeenschapsgebouw tijdens de nacht. Er moet dan eerst gebeld worden. Nou ik kan je vertellen: wij hebben geen plannen!

In de tent was het erg koud. De temperatuur overdag is prima, een graad of 20 – 22. In de nacht kan het tot het vriespunt dalen. De tent is dan best fris. Gelukkig hebben we allemaal een elektrische deken.

9 juli

De nacht is koud, goed en kort. Om 6.00 uur worden we wakker gebeld. We gaan namelijk op ochtend safari! Brrrrrrr…. Het is zo koud! We zitten weer met dezelfde mensen in de truck. Dit is namelijk goed bevallen. Maar, jongens wat is het koud. We hebben allemaal de pyjama aangehouden, de kleren hierover heen aan gedaan. Extra truien, twee jassen, sokken als handschoenen, sjaal om het hoofd, twee dekens… Het is ongeveer 1 graad en dan in een open truck door de bush…. Echt te koud. Toch is het geweldig en het meer dan waard. We zijn heel lang bij een stel olifanten. Deze lopen in een dicht stuk bos rond en slopen alles! Ze laten ons erg dichtbij komen. Het is heel stil en het enige dat je hoort zijn de vogels en het geknap van boomstammen.. Ze eten meer dan 200 kg per dag aan bladeren.

Daarna rijden we lang rond om te stuiten op een groep giraffen. Het zijn er zeker tien die ons mee laten genieten van hun ochtendritueel. Zo gaaf. Uiteindelijk zien we nog een witte neushoorn. Deze is veel vriendelijker dan die van gisteren. We rijden wel een minuut of tien achter deze neushoorn aan. We kunnen zeggen dat deze een lekker kontje heeft. Na drie uur rijden zijn we terug in het kamp. Hier staat een geweldig ontbijt klaar. Het is zo enorm decadent wat we hier meemaken. Alles wordt voor ons gedaan. Uiteraard is onze tent helemaal opgeruimd en zijn de bedden weer gedekt… Dat had toch echt niet gehoeven.

Na de lunch (alweer erg goed voor elkaar…) hebben we met ons vijven en ‘onze’ ranger Lindy een wandeling door het kamp gemaakt. Ze heeft met ons gekeken naar sporen van dieren en we hebben verschillende insecten bekeken. Leuk, vooral voor Veerle. Om half vier zijn we alweer op safari gegaan op het grote terrein van Waterberg. Inmiddels waren de twee gezellige jongens alweer op weg naar Nederland en is er een Nederlands gezin bij ons in de truck geschoven. Gezellige en vriendelijke mensen. Tijdens deze rit zien we weer hele andere dieren dan op eerdere ritten. Apen, nijlpaarden en een flinke krokodil. Ook dit was weer zo bijzonder. We rijden rond, rijden een weg op de dam op en... aiks… ligt er een krokodil op de weg… Lindy moest een heel stuk achteruit rijden, omdat wel duidelijk was wie van ons het hazenpad moest kiezen…

Na drie uur rond toeren hebben we weer heerlijk gegeten. Na het eten zijn we in de boma blijven zitten. Er zijn een twintigtal mensen die hier vakantie vieren en met elkaar staan we om het vuur. Rond 22.00 uur proberen we iets van de wedstrijd te bekijken. We halen alleen de eerste helft… We zijn zo moe van de dag en de wetenschap dat we om 6.00 uur weer wakker worden gebeld, maakt dat we de rest aan ons voorbij laten gaan. Een enkeling heeft de tweede helft nog gekeken, maar niemand heeft de verlenging gehaald… Zelfs de enthousiaste familie Ragas heeft dit niet gered…

10 juli

Deze ochtend stond voor ons de laatste rit op deze plek in de planning. We zijn allemaal opgestaan, maar na het aankleden hebben Maud en Veerle ervoor gekozen om terug te gaan in bed. De kou van de vorige dag en de wetenschap dat we deze keer de Waterberg op zouden gaan was genoeg om te kiezen voor het bed. Adrie, Carlijn en ik zijn dik ingepakt bij Lindy in de truck geschoven. We hebben een geweldige rit gehad. We zijn de berg opgegaan. De weg was ronduit verschrikkelijk, maar dat maakte de ervaring meer dan compleet. Eenmaal boven op de berg kom je op een plateau, waar weer olifanten, giraffen, zebra’s en neushoorns rondlopen. Deze beesten hebben we dan ook weer gezien. Bijzonder trouwens dat de olifanten deze keer op een bergwand liepen> klimmende olifanten, duh!

Op het plateau hebben we een weg genomen die ik nu nog voel (auw… mijn rug!). Het was het weer meer dan waard. Het uitzicht wat we daarna hebben gekregen. Echt magnifiek.

Op het terrein is een golfbaan. Een van de holes is helemaal bovenop het plateau, waar je alleen per helikopter kan komen. Als je deze wilt slaan, dan word je voor de afslag naar boven gebracht. Sla je hole in one, dan verdien je 1.000.000 rand. Misschien iets voor onze buren??

Na de rit hebben we ontbeten en ingepakt om deze geweldige plek alweer te verlaten. De rit van Waterberg naar Johannesburg was goed. We hebben rustig aan gedaan. Inmiddels zitten we in een lodge vlak bij het vliegveld. Morgenochtend leveren we de auto in en vliegen we door.

Thuis!

Vrijdag 4 januari
Deze dag start vroeg. Om 6.15 uur gaat de 'wekker'. Vroeg op om op tijd de camper in te leveren en naar het vliegveld te gaan. Het opstaan gaat prima. De meiden zijn ook redelijk vlot wakker. Nog even douchen, bedden afhalen en de laatste spullen in de koffers. Het inleveren gaat snel. Er zijn geen noemenswaardige dingen gebeurd met de camper, dus dat levert tijdwinst op. We worden naar het vliegveld gebracht. Hier zijn we lekker op tijd. Een bakje koffie en dan rustig naar de gate. De eerste vlucht van vandaag is een binnenlandse vlucht. Dat betekent een lekker knus vliegtuig en weinig controle. De vlucht is leuk, omdat we goed weer hebben en de hele reis over NZ gaat. Veel herkenbare plekken vanuit de lucht. Na een uur en twintig minuten landen we op Auckland. Hier moeten we een wandeling buiten maken naar een ander gedeelte van het vliegveld. Hier gaan de internationale vluchten. We hebben nog even tijd om wat te eten en kunnen dan naar de gate. De vlucht vertrekt iets verlaat, maar dan is het zover. We gaan dit mooie land echt verlaten. De vlucht is pittig. We beginnen begin van de middag en komen om twee uur in de nacht aan op het vliegveld van HK. In HK is het dan 21.00 uur. Het biologische ritme staat compleet op zijn kop. Terwijl ik dit schrijf is het voor ons iets voor vijf uur in de ochtend. Veerle heeft een paar uur kunnen slapen op het vliegveld, de rest van ons niet. Pittig dus. Veerle en Maud zijn ook een groot gedeelte van de reis niet lekker geweest. We hebben op het vliegveld echt bij kunnen komen: broodje en even opfrissen, bewegen en het internet gebruiken. Over een uur kunnen we boarden en gaan dan de derde vlucht van vandaag in. We hopen tijdens deze vlucht wat te kunnen slapen. Dit zal vast wel lukken!

Zaterdag 5 januari
Het vliegtuig naar Amsterdam vertrekt een half uur later dan gepland. Het entertainment systeem is kapot en dit proberen ze nog te herstellen. Helaas lukt dit niet. In het vliegtuig vallen we al heel snel in slaap. We zijn dan ook al 24 uur wakker, dus dat is dan ook niet gek. De meiden en ik krijgen het opstijgen zelfs al niet meer mee... Ik denk dat het ons lukt om een uur of zes te slapen. Dan lukt het echt niet meer. We vermaken ons met kletsen. Door het defect in het entertainment systeem deed zelfs het licht het niet goed, dus was zelfs lezen er niet bij. De vlucht verloopt verder vlot en door meewind is ook de tijd die we later zijn vertrokken ingehaald. Na de landing moeten we nog een hele tijd taxiën. We zijn op een van de achterste banen geland. De paspoortcontrole gaat snel en ook het ophalen van de koffers gaat zonder problemen. Tegen acht uur kunnen we de Hello goodbye deuren door. Een heus welkomstcomité stond ons op te wachten. Mijn ouders en de familie Vroegop. Wat fijn om ze allemaal te zien. We rijden gelijk naar huis en drinken hier met elkaar een kopje koffie. Bijpraten en verhalen vertellen. De middag heeft in het teken gestaan van uitpakken, opruimen en het doen van de was. Aan het einde van de middag nog wat gezellige en lieve mensen op de koffie. Vanavond heerlijk bij mijn ouders gegeten. De bestelling was snert en zuurkool. Heerlijk. Nu zijn we erg moe en vechten tegen de slaap. Veerle ligt er net in. De andere meiden zullen zo volgen en ik ben bang dat wij er vlot achteraan zullen gaan. Morgen de foto's op de laptop zetten (die van Aad) en kijken of er nog wat te redden is aan die van mij. Ik zal dan ook nog wat foto's op deze site zetten. Het maken van verhalen is nu klaar. Dit zal mijn laatste verslag over deze reis zijn. Bedankt voor het volgen van ons verhaal en het geven van die gezellige reacties. We hebben daar erg van genoten!

GAMCV

Christchurch

Woensdag 2 januari
Het is vandaag slecht weer. Het lijkt wel of NZ afscheid van ons aan het nemen is! In de regen rijden we van Oamaru naar Christchurch. Dit is een rit van 250 km, maar door de vele dorpjes die we tegenkomen is het al snel een rit van bijna vier uur. Het landschap is hier monotoon. Vlak gebied met af en toe de oceaan aan de rechterkant en heuvels in de verte aan de linkerkant. Het weer past bij onze stemming. We vinden het erg jammer dat we dit mooie land bijna gaan verlaten. We zijn op tijd op de camping. Het weer was onderweg zo slecht dat we niets hebben ondernomen. Gelukkig voor ons klaart het weer op en schijnt zelfs de zon. De korte broek kan weer aan en we kunnen weer buiten eten. De meiden zwemmen nog een poos en Aad en ik lezen heerlijk in de zon.

Donderdag 3 januari
Lekker rustig opgestart vandaag. We gaan de stad in en gebruiken het eerste gedeelte van de ochtend voor het rustig starten van de dag. We gaan met het openbaar vervoer de stad in. Dat is in Wellington goed bevallen, dus dat doen we weer. Op 22 februari 2011 is er in het centrum van Christchurch een aardbeving geweest met een kracht van 6,3 op de schaal van Richter. Hierbij is het centrum bijna helemaal verwoest en zijn er 185 mensen omgekomen. De stad is hier nog lang niet bovenop. Gek om hier rond te rijden. Overal hekken waarachter lege plekken, verwoeste gebouwen en grote puinhopen te zien zijn. Pffff... daar worden we wel even stil van. Als de bus ons heeft afgezet op het station gaan we lopen. Langs de hekken op weg naar het tijdelijke centrum. Wat een creativiteit. Met containers is er een centrum gebouwd, waar de gezelligheid vanaf straalt. De stad is levendig en vol energie. Een positief contrast met de hekken. Het is overigens mooi weer vandaag. De lucht is strak blauw. Dat maakt dat de stad er zonnig uitziet. We lopen eerst naar de Botanische tuinen van de stad. Erg mooi aangelegd. We lopen door een gedeelte. Daarna gaan we naar de plek waar de kathedraal van de stad heeft gestaan. Deze is tijdens de beving ingestort en is nog niet opgeruimd. Voor de beving was de kathedraal een van de toeristische trekpleisters en bizar genoeg is dit nog zo.... Je kan ook een rondleiding doen in de 'red zone', maar dat gaat ons toch te ver. Dan vinden we het genoeg en zoeken we het tijdelijke centrum weer op. Even weer wat gezelligheid. We lunchen op een terras van 1 van de container restaurants en genieten ondertussen van een vuurspuwende straatartiest. Na de lunch storten we ons nog even in een souvenir winkel, net als vele anderen en dan zoeken we de bus weer op. De vriendelijke chauffeur zet ons voor de camping af. Handig. Veerle en Carlijn zoeken het zwembad gelijk weer op en wij, Maud, Aad en ik beginnen met de zo gevreesde klus.... Inpakken! Inmiddels is het kwart voor acht en kunnen we zeggen dat we voor nu klaar zijn. De koffers zitten bijna weer vol, het meeste is schoongemaakt en de koffie is weer gezet! Morgenochtend vroeg uit bed om het laatste te regelen en dan op tijd naar het verhuurbedrijf. Ons tijdelijke huis inleveren. We vliegen om 11.00 van Christchurch naar Auckland. Dit is een vlucht van 1 uur en 20 minuten. Daar vliegen we om 14.35 uur door naar Hongkong. In HK moeten we een uur of vier wachten, voordat we doorvliegen naar Nederland. In Nederland landen we zaterdagochtend om 6.30 uur. Beide vluchten zijn twaalf uur. We gaan dus Nederlandse tijd donderdagavond om 23.00 uur starten met de reis naar Nederland. Zaterdagochtend zijn we er. Dat zal een lange reis worden...

We kunnen volmondig zeggen dat we een droomreis hebben gemaakt. We hebben er lang naar uitgekeken en het was het dubbel en dwars waard. We hebben genoten van elkaar en hebben elkaar nog beter leren kennen. Dat dat als gezin nog kan! Het land had onze liefde al en dit is alleen maar meer geworden. We wisten al dat reizen je leven meer intens kan maken en zijn ons er nog meer bewust van dat dat ook deze keer weer gelukt is. We hebben de meiden dit land willen laten zien en willen laten zien dat je dromen waar kunt maken. Ze hebben erg veel geleerd, grenzen letterlijk en figuurlijk verlegd. Wat een rijkdom. Nu is het tijd om terug naar huis te gaan, terug naar het 'gewone' leven.

Wisten jullie dat:
- we op 14 verschillende campings hebben gestaan.
- we 4170 km hebben gereden.
- we eerst in Hongkong zijn geweest.
- dit een erg bijzondere stad is, waar we veel hebben gezien.
- we op mooie plekken hebben geslapen met geweldige uitzichten.
- we ook minder mooie plekken hebben gehad.
- we dolfijnen, zeehonden en pinguïns hebben gezien.
- de ontmoeting met de familie 1 van de hoogtepunten was.
- we het Noordereiland mooier vinden dan het Zuidereiland.
- het hier erg mooi weer kan zijn.
- we de laatste week iets minder mooi weer hebben gehad.
- we met ons vijven 24 dagen in een camper hebben geleefd.
- de leefoppervlakte hiervan ongeveer 11 vierkante meter is...
- we dit nog wel 24 dagen zouden volhouden!
- we meer dan1500 foto's hebben gemaakt.
- Veerle Esmijn mist.
- haar andere vriendinnen uiteraard ook.
- ze haar juf haar verhalen wil gaan vertellen.
- Maud het fietsen naar Dronten niet mist.
- haar vriendinnen wel!
- Carlijn graag weer naar paardrijden wil.
- ze graag weer 'gewoon' wil doen.
- haar juf en meester mist.
- net als al haar klasgenoten, waarvan Marin het meest.
- we zaterdag weer in het land zijn!

GAMCV