2 juli 2014

Nog drie nachten slapen en dan is het zover. De familie van Keulen gaat op reis! Zaterdagochtend vertrekken we vanuit luchthaven Düsseldorf naar Johannesburg. We reizen een week rondom Johannesburg. Daarna vliegen we naar Port Elizabeth en reizen we in twee weken naar Kaapstad.

Morgen gaan we starten met de voorbereidingen! Wassen, opruimen en verzamelen van alles wat er mee moet in de koffer. Vandaag zijn we al naar de bieb geweest. Leesvoer genoeg!

Op deze blog houden we jullie op de hoogte.

4 juli 2014

Morgen is het zover! We gaan op reis. We zijn bijna ingepakt. De laatste spullen zijn verzameld. We gaan zo bij hele goede vrienden eten, dan ons paard knuffelen, koffie bij mijn ouders en op tijd ons bed in. Morgenochtend vertrekken we rond half vier naar het vliegveld. Pfff.... wat een onderneming. Morgenavond om 21.15 uur komen we aan in Johannesburg. Er is geen tijdsverschil, we zijn dus wel even onderweg. Gelukkig hebben we entertainment genoeg voor aan boord. Komt helemaal goed dus!

5-6 juli 2014

Wauw! De eerste ervaringen met Zuid Afrika zijn er! Laat ik beginnen bij het begin. Zaterdag 5 juli om 2.40 uur ging onze wekker. We hadden eigenlijk alles al klaar, dus wat het een kwestie van aankleden, ontbijten, koffers in de auto en gaan. De rit naar Düsseldorf verliep prima. Het was rustig op de weg en Düsseldorf is prima te bereiken. Vooraf hadden we een lang parkeren plek voor de auto gereserveerd. Dit is ons erg goed bevallen. De auto stond zo op de plek en de bus om ons naar het vliegveld te brengen stond al klaar. Op het vliegveld inchecken en verder het vliegveld op. Hier hebben we een kop koffie gedronken bij Starbucks… Tot zover… alles nog gezellig. Eh… ‘Aad, waar is mijn telefoon?’ Nee!!! Mijn telefoon weg. En ja, wat moet ik zonder telefoon... Ik had hem het laatst gezien tijdens het leeghalen van de zakken bij de controle van de handbagage. Ik ben direct terug gelopen naar deze plek. Op mijn beste Duits gevraagd of ze een roze Iphone hadden gevonden. De meneer in kwestie, vol in uniform, keek me streng aan en sommeerde me hem te volgen! Ai.. Samen met vier van zijn vrienden, ook in uniform, kreeg ik de taak te bewijzen dat de Iphone, die ze inderdaad gevonden hadden, mijn Iphone was. Geloof me, ze genoten! Uiteraard is het voor mij niet lastig om te bewijzen dat het mijn telefoon is, dus kon ik al snel gaan. Pfff… door het oog van de naald.

Al snel was het tijd voor de vlucht naar Amsterdam. Veerle vond het nog steeds grote onzin dat we het op deze manier deden. Wij ook wel een beetje, maar eerlijk gezegd: wij hadden vakantie! De vlucht was erg leuk. Helder, geen wolken, dus de hele tijd naar buiten kunnen kijken. In 35 minuten hadden we Amsterdam bereikt. Op Schiphol was het erg druk. Met ons hadden duizenden andere mensen besloten om deze dag op vakantie te gaan. Het duurde een tijd voordat we door de paspoortcontrole waren. Flink doorstappen naar een gate, die volgens Carlijn ‘van Schiphol afviel’! In de rij met de familie Ragas (jawel, Tooske en Bastiaan met kids vlogen ook naar Johannesburg).

In het vliegtuig een prima plek. Lekker gesetteld voor een vlucht van 11 uur. Het was prima, we kunnen niet anders zeggen. KLM heeft de verzorging voor de passagiers erg goed voor elkaar. Lekker eten, goede entertainment en prima stoelen. Voor ons allemaal is de vlucht snel gegaan. Op het vliegveld stond er al een meneer klaar met het bordje met onze naam. Met een aantal ander gezinnen zijn we naar een lodge, een minuut of tien rijden, van het vliegveld gebracht. Dit was prima. Met ons vijven op een kamer, gezellig en blij dat we op onze bestemming waren. Het was rond een uur of 22.30 dat we er uiteindelijk waren. De voetbalwedstrijd was dus nog bezig. We hebben de tweede helft nog gekeken, maar konden toen niet meer! De verlenging en penalty’s zijn dus aan ons voorbij gegaan. Na een goede nacht konden we eindelijk zien waar we terecht gekomen waren. Een blik naar buiten maakte dat we al wat beesten met vier benen konden zien en een paar struisvogels. Achter een hek weliswaar, maar de toon is gezet. Na het ontbijt hebben we een voorlichting gehad van een plaatselijke reisagent en is de auto gebracht. Deze is voor ons net wat aan de krappe kant. We hebben dan ook maar gelijk voor Port Elizabeth een Upgrade geregeld. Koffers in de auto en gaan! Aad is direct lekker op de proef gesteld. Het is namelijk geen automaat… dus naast links rijden, rechts zitten, ook nog links schakelen. Nadenken terwijl je auto rijdt. Hilarisch was het moment dat Aad af wilde slaan en in plaats van richting aan te geven, de ruitenwissers aan deed. Ook dit zit precies andersom. We hebben er met elkaar smakelijk om gelachen.

We hadden een routebeschrijving gehad, maar reden uiteraard direct al verkeerd. Uiteindelijk bleek dit erg goed uit te pakken. We vonden namelijk een grote supermarkt, waar we wat inkopen konden doen. Daarna konden we echt op reis. Het duurde even voordat we Johannesburg uit waren. De rit naar Rustenburg, Boekfontein, was een bijzondere. Voor het eerst in dit continent. Zoveel te zien. Het is hier droog met af en toe een boom en bergen. Op de snelweg lopen met enige regelmaat mensen of staat een auto stil zonder een echte reden. Terwijl we rijden zien we de grote contrasten tussen rijk en arm. Grote huizen, maar ook erg veel krotten. Erg kleine huisjes van golfplaat en ander materiaal. Het maakt indruk. Zeer zeker ook op onze meiden. In Rustenburg hebben we een pitstop gemaakt. Even de benen strekken en een broodje eten. Daarna zijn we direct doorgereden naar de lodge. Onderweg was er geen mogelijkheid om de auto uit te gaan.

De Lodge ligt verscholen op een eigen terrein van 12000 hectare. Een deel hiervan is 20 jaar geleden opgekocht door Recreation Africa. Op dit deel stond de boerderij van President Paul Kruger. De jaren erna zijn gebruikt om het terrein te vergroten. Om de lodge heen is dus een park gecreëerd met verschillende dieren. De lodge zelf is erg mooi. De huisjes zijn keurig en geheel in stijl; rieten dak, houten spanten, buitendouche (gelukkig ook binnen, want het is hier best fris), stenen vloer, donker eiken meubels en wandkleden. Als welkom stond er een pakket klaar met fruit, chips, koekjes, chocolade en drinken. Het was direct een prettige plek om te zijn. We hebben even buiten kunnen zitten. Het was vandaag zonnig en een graad of 20. Om vier uur werden we verwacht voor onze eerste game drive. In een grote auto met een vriendelijk gids, het terrein van de lodge verkennen. We hebben al veel dieren gezien: giraffen, zebra’s, impala’s, kudu, springbok en waterbokken. Het was geweldig. De zon ging langzaam onder, een uitgestrekt terrein, de foto’s spreken voor zich. We hebben genoten van deze rit. Vlak voordat het donker werd waren we weer in de lodge. Even opfrissen (was nodig na al dat stof happen!) en daarna met elkaar eten op het terrein. Een restaurant voor onszelf, drie mensen die al ‘knipmessend’ om ons heen stonden te springen, prima eten en uiteraard goed gezelschap van elkaar. Onze eerste kennismaking met een toch iets andere kaart dan thuis: springbok, impala en kudu… Nu niet in het wild, maar op het bord. Ach, het zal wel zo zijn…

Nu zitten en liggen we in onze kamer. De één ligt in bad, de ander ligt op bed te lezen, weer een ander tekent wat, Aad leest over het land en ik schrijf de eerste blog van deze reis. We kijken uit naar wat komen gaat en genieten van ieder moment.

7 juli

Na een goede nacht in de geweldige lodge zijn we op tijd op gestaan. In safari begrippen niet vroeg genoeg, maar ja, we hebben uiteraard ook vakantie. Het ontbijt was prima. Het is zo overweldigend veel wat we krijgen. Een erg mooi buffet met zoveel keuze. Alle mensen zijn vriendelijk en behulpzaam. De ruimte waar we in zitten lijkt wel een museum. Ze zijn hier erg bezig met de boerenoorlog en eren de helden in deze ruimte. Na het ontbijt rijden we naar Pilanesberg. Dit is een groot natuurgebied. We melden ons bij een poort waar we de toegang betalen, een handtekening zetten (in case of….) en waar we een kaart van de omgeving mee krijgen. Het wild spotten is begonnen. Van alles loopt in dit park rond. De eerste dieren die we zien zijn de nijlpaarden. Deze liggen te slapen vlakbij een waterpartij. Het is echt zo bijzonder om dit zo dichtbij te zien. We denken dat we nooit meer naar een dierentuin kunnen met deze ervaring in de achterzak. Daarna zien we olifanten in de verte op een berg. Het voelt nog goed dat ze uit de buurt zijn, ze zijn zo immens groot. Een beetje afstand is niet verkeerd. Vervolgens zien we giraffen, gnoes, impala’s, waterbokken, kudu’s en zebra’s. Door het park loopt een geasfalteerde weg. Dit is de hoofdweg. Vanaf deze weg kan je steeds een lus het binnenland in nemen. Je komt dan op onverharde wegen terecht. Het is rustig rijden en vooral heel veel kijken. Achter iedere struik kun je een dier verwachten. Dit is zo leuk om te doen. De meiden maken er al snel een wedstrijd van: ‘Wie ziet een dier?’ De ene na de ander scoort een punt. Tegen lunchtijd hebben we een picknickplaats bereikt. Deze is omheind… Hier hebben we een plek met een geweldig uitzicht gevonden. Vanaf een hoge heuvel kijken we uit op een groot meer. Aan de andere kant van het meer zien we dieren drinken. We genieten van een broodje en ander lekkers en verbazen ons over al dit moois. Het is geweldig weer… de zon schijnt en de lucht is strak blauw. We voelen ons gelukkig en zijn gelukkig!

Na de lunch rijden we verder en komen een olifantengezin tegen. Nu veel dichterbij. Ramen open, foto’s maken en ons verbazen over de schoonheid van deze dieren. In de middag zien we ook nog een groep witte neushorens. De reden waarom deze dieren zo heten ligt in het Nederlandse verleden. Het waren neushorens met een wijde bek (wijd neushoorn), de Engelsen die later kwamen hebben het woord wijd verward met white. De donkere variant van de neushoorn hebben ze vervolgens toen maar black rhino genoemd. Interessant om te weten. De witte neushoren heeft een wijde bek, omdat het een grazer is. De zwarte neushoren heeft een smallere bek, omdat het bladeren eet.

In het midden van het park is een klein restaurant. Hier hebben we nog wat gedronken. Dit was ook een attractie op zich… Het personeel was erg druk om de kleine apen van het terrein te weren. Deze stelen namelijk alles! Zodra er niet werd gekeken sl

open ze de keuken binnen, een ijselijke gil volgt en de apen vliegen de keuken weer uit met van alles in de handen. Zo hebben we ze pizza zien eten, suikerzakjes open zien scheuren en met brood zien rennen. Kostelijk om te zien voor ons, meer dan vervelend voor de uitbaters van het restaurant. Na een lange dag rondrijden waren we rond 17.00 uur weer terug in de lodge. Het was nog net licht genoeg om even buiten de poort rond te lopen. Hier is een wandeltrack uitgezet. Gewoon wandelen is namelijk uitgesloten…. Het was even nodig om te bewegen. In de avond weer heerlijk gegeten en met ons vijven op bed een film gekeken.

8 juli

Vandaag hebben we iets langer gelegen, omdat we deze dag een reisdag hebben. We vertrekken uit deze lodge om onze reis te vervolgen naar Waterberg. De rit is ongeveer 300 km. We rijden eerst terug naar Pretoria om vanaf daar naar het noorden te rijden. Waterberg ligt in de Limpopo provincie. Dit is de noordelijkste provincie van Zuid Afrika. Onderweg kijken we onze ogen uit en realiseren ons dat we al beginnen te wennen aan wat we zien en hoe we ons dienen te gedragen op de weg. De wegen zijn goed, veelal tweebaans. De vluchtstrook wordt gebruikt als er een auto sneller is dan jij of andersom. Je gaat op de vluchtstrook rijden om achterop komend verkeer te laten passeren. Als je dit doet, dan word je vriendelijk bedankt. Het brengt je soms in de situatie dat je met vier voertuigen tegelijk op twee banen rijdt. Ach ja, het past precies! Dan al die bermen waarvan je kunt zien dat ze verbrand zijn. We zijn ook een flinke brand tegengekomen. In Nederland zou dit nieuws zijn, de snelweg worden afgesloten en zou er een alert uit gegaan zijn. Hier laten ze het gewoon branden en lijkt het alsof niemand erom geeft.

Op de snelweg kom je fietsers tegen en veel lopende mensen. Kinderen hangen op ruggen of lopen mee. Met enige regelmaat passeren we een dorp, waarvan de ene helft duidelijk rijker is dan de andere. Ook valt ons de vrolijkheid van mensen op en de vindingrijkheid van mensen om geld te verdienen. Zo vind je op een kruising twee gasflessen met lasapparatuur, twee oprijblokken voor een auto en staat erbij: ‘car repair’. Of die man die op de hoek zit met allerlei wieldoppen, je zou maar net nieuwe nodig hebben…. Dan alle standjes met fruit, iedere paar honderd meter zie je wel iemand zitten met een stalletje vol fruit. Ik heb er een op de foto gezet! Het rijden in Pilanesberg was geweldig, het verplaatsen van de ene lodge naar de ander is net zo geweldig.

We merken dat de omgeving langzaam verandert. Minder mensen, meer heuvels, bergen en bomen.

In onze routebeschrijving staat dat we bij Hoornspruit de afslag moeten nemen en een gravelroad opgaan…. Tsja…. Dit is niet te beschrijven. Zo een slechte weg. We hebben erg moeten lachen, zeker om het bord 60! Alsof je dit maar in de verste verte zou kunnen rijden. Uiteindelijk komen we bij een grote gate en moeten we ons melden. Vertelt de goede man dat we no 45 km om de berg moeten rijden voor onze plek. Gelukkig waren we gehaaid genoeg om hem ervan te overtuigen dat we echt goed zaten. Na een telefoontje van zijn kant bleek inderdaad dat we op de juiste plek waren. Die weg nog een keer…. Pffff….. gelukkig bleef ons dat bespaard. Het Entabeni resort is een privé reservaat. Na een heel eind rijden komen we bij onze plek aan. Het heet Wildside. Stel je het volgende voor:

Je rijdt op een onverharde weg, aan de kant van de weg zie je af en toe dieren, een giraffe, een impala een stelletje gnoes. Dan kom je bij een houten poort waarop staat Welcome at Wildside. Er staat een ranger je op te wachten. Deze ranger heet je welkom en neemt je mee naar het grote gebouw met uiteraard een rietgedekt puntdak. Je krijgt alle vijf een champagneglas met appelsap en de ranger neemt je in rap tempo mee naar je tent. Nu is het woord tent niet helemaal juist…. Houten veranda, twee kingsize bedden, badkamer met ligbad en buiten douche….. Daarna vertelt ze je dat je binnen twintig minuten wordt verwacht voor de game drive. Aaaaahhhhh…… Hoe te gek is dit?

We hebben ons in rap tempo opgefrist en met een stapel warme kleren onder de arm melden we ons in het gemeenschappelijke gebouw. Hier staat een kleine snack en wat te drinken klaar. En ach, wie zien we daar, de familie Ragas. Hoe gezellig. Mmmmmm of zij dat ook vinden… Nederlanders, he bah! We hebben ze er al snel van overtuigd dat wij in Nederland hetzelfde probleem hebben. Die bekendheid, het nekt je. En ja ook wij willen graag anoniem zijn in de Zuid Afrikaanse bush. Dan is het ijs snel gebroken. We kletsen wat en zoeken allemaal een plek in de bushcar. Wij zitten met twee gezellige Nederlandse mannen, die alle grappige vooroordelen bevestigen, en een dame uit Kaapstad in de auto. We hebben drie uur door de bush gereden. Onze ranger rijdt erg goed en is nergens bang voor. We hebben drie leeuwen gezien, die alle tijd namen om ons te laten kijken. Dit was bijzonder, omdat ze maar vier uur per dag wakker zijn er verder onder bomen liggen te slapen. Daarna zijn we verder gereden en hebben we veel van dezelfde dieren gezien als de dag ervoor. Uiteindelijk zagen we een zwarte neushoorn. Deze is erg zeldzaam, zelfs hier, dus ook de ranger was helemaal los! Na een paar uur hadden we een pauze om even te kunnen plassen (achter een boom), wat te drinken (biertje, wijntje) en te genieten van de zonsondergang. Zo amazing! En nu komt het: Na een tijdje stappen we weer in, is Maud haar deken kwijt. Carlijn kijkt achter zich en roep; ‘de neushoorn’. Staat de zwarte neushoorn achter de auto, waar we nog geen minuut daarvoor nog met ons allen stonden te praten. Zo dichtbij, hij loopt wat door, draait zich om, komt weer naar de auto toe, kijkt ons aan alsof het wil zeggen; ‘ach, blijf nog even het is zo gezellig’. De ranger was nu helemaal los…. Dit had ze nog nooit gezien, zo dichtbij. Ze wilde zich er overigens geen voorstelling van maken wat er gebeurd zou zijn als we er nog hadden gestaan. Als zij zich daar al geen voorstelling van wil maken, laat staan wij! Met deze afloop was het helemaal te gek. Inmiddels was het helemaal donker en zijn we terug gereden naar het kamp. Hier staat alweer iemand klaar met een dienblad warme chocolademelk en brandt er een vuur in de boma (boma= beschutte plek). Hier hebben we ons aan gewarmd. Het was inmiddels erg koud geworden, dus was dit erg lekker. Met elkaar hebben we gegeten. Grappig om te zien hoe dat werkt op een afgelegen plek als deze. Iedereen praat met elkaar en je zit met elkaar aan tafel. De verhalen van het gezellige stel (is de dag ervoor ingevlogen en vliegt morgen alweer terug….), de ranger en van de dame uit Kaapstad. Het maakt net dat extraatje. Het eten is overigens meer dan prima. Weer een heerlijk buffet. Ik denk dat we allemaal zwaarder terug gaan komen (ach ja, enige aanpassing aan de rhino!).

We hebben nog lang bij het vuur gezeten en zijn door de ranger naar onze tent gebracht. De dieren kunnen namelijk het kamp in. We mogen ook niet alleen uit de tent naar het gemeenschapsgebouw tijdens de nacht. Er moet dan eerst gebeld worden. Nou ik kan je vertellen: wij hebben geen plannen!

In de tent was het erg koud. De temperatuur overdag is prima, een graad of 20 – 22. In de nacht kan het tot het vriespunt dalen. De tent is dan best fris. Gelukkig hebben we allemaal een elektrische deken.

9 juli

De nacht is koud, goed en kort. Om 6.00 uur worden we wakker gebeld. We gaan namelijk op ochtend safari! Brrrrrrr…. Het is zo koud! We zitten weer met dezelfde mensen in de truck. Dit is namelijk goed bevallen. Maar, jongens wat is het koud. We hebben allemaal de pyjama aangehouden, de kleren hierover heen aan gedaan. Extra truien, twee jassen, sokken als handschoenen, sjaal om het hoofd, twee dekens… Het is ongeveer 1 graad en dan in een open truck door de bush…. Echt te koud. Toch is het geweldig en het meer dan waard. We zijn heel lang bij een stel olifanten. Deze lopen in een dicht stuk bos rond en slopen alles! Ze laten ons erg dichtbij komen. Het is heel stil en het enige dat je hoort zijn de vogels en het geknap van boomstammen.. Ze eten meer dan 200 kg per dag aan bladeren.

Daarna rijden we lang rond om te stuiten op een groep giraffen. Het zijn er zeker tien die ons mee laten genieten van hun ochtendritueel. Zo gaaf. Uiteindelijk zien we nog een witte neushoorn. Deze is veel vriendelijker dan die van gisteren. We rijden wel een minuut of tien achter deze neushoorn aan. We kunnen zeggen dat deze een lekker kontje heeft. Na drie uur rijden zijn we terug in het kamp. Hier staat een geweldig ontbijt klaar. Het is zo enorm decadent wat we hier meemaken. Alles wordt voor ons gedaan. Uiteraard is onze tent helemaal opgeruimd en zijn de bedden weer gedekt… Dat had toch echt niet gehoeven.

Na de lunch (alweer erg goed voor elkaar…) hebben we met ons vijven en ‘onze’ ranger Lindy een wandeling door het kamp gemaakt. Ze heeft met ons gekeken naar sporen van dieren en we hebben verschillende insecten bekeken. Leuk, vooral voor Veerle. Om half vier zijn we alweer op safari gegaan op het grote terrein van Waterberg. Inmiddels waren de twee gezellige jongens alweer op weg naar Nederland en is er een Nederlands gezin bij ons in de truck geschoven. Gezellige en vriendelijke mensen. Tijdens deze rit zien we weer hele andere dieren dan op eerdere ritten. Apen, nijlpaarden en een flinke krokodil. Ook dit was weer zo bijzonder. We rijden rond, rijden een weg op de dam op en... aiks… ligt er een krokodil op de weg… Lindy moest een heel stuk achteruit rijden, omdat wel duidelijk was wie van ons het hazenpad moest kiezen…

Na drie uur rond toeren hebben we weer heerlijk gegeten. Na het eten zijn we in de boma blijven zitten. Er zijn een twintigtal mensen die hier vakantie vieren en met elkaar staan we om het vuur. Rond 22.00 uur proberen we iets van de wedstrijd te bekijken. We halen alleen de eerste helft… We zijn zo moe van de dag en de wetenschap dat we om 6.00 uur weer wakker worden gebeld, maakt dat we de rest aan ons voorbij laten gaan. Een enkeling heeft de tweede helft nog gekeken, maar niemand heeft de verlenging gehaald… Zelfs de enthousiaste familie Ragas heeft dit niet gered…

10 juli

Deze ochtend stond voor ons de laatste rit op deze plek in de planning. We zijn allemaal opgestaan, maar na het aankleden hebben Maud en Veerle ervoor gekozen om terug te gaan in bed. De kou van de vorige dag en de wetenschap dat we deze keer de Waterberg op zouden gaan was genoeg om te kiezen voor het bed. Adrie, Carlijn en ik zijn dik ingepakt bij Lindy in de truck geschoven. We hebben een geweldige rit gehad. We zijn de berg opgegaan. De weg was ronduit verschrikkelijk, maar dat maakte de ervaring meer dan compleet. Eenmaal boven op de berg kom je op een plateau, waar weer olifanten, giraffen, zebra’s en neushoorns rondlopen. Deze beesten hebben we dan ook weer gezien. Bijzonder trouwens dat de olifanten deze keer op een bergwand liepen> klimmende olifanten, duh!

Op het plateau hebben we een weg genomen die ik nu nog voel (auw… mijn rug!). Het was het weer meer dan waard. Het uitzicht wat we daarna hebben gekregen. Echt magnifiek.

Op het terrein is een golfbaan. Een van de holes is helemaal bovenop het plateau, waar je alleen per helikopter kan komen. Als je deze wilt slaan, dan word je voor de afslag naar boven gebracht. Sla je hole in one, dan verdien je 1.000.000 rand. Misschien iets voor onze buren??

Na de rit hebben we ontbeten en ingepakt om deze geweldige plek alweer te verlaten. De rit van Waterberg naar Johannesburg was goed. We hebben rustig aan gedaan. Inmiddels zitten we in een lodge vlak bij het vliegveld. Morgenochtend leveren we de auto in en vliegen we door.