11 juli

Het hotel in Johannesburg was meer dan bijzonder en dan niet in het positieve… Ik zal er verder niet veel over vertellen, maar we zijn opgelucht dat het bezoek hier van korte duur was. We hebben hier wel even internet gehad, zodat we hebben kunnen skypen met mijn ouders en met erg goede vrienden. Altijd leuk om onze enthousiaste verhalen te kunnen delen.

Op het vliegveld hebben we onze auto vlot in kunnen leveren. Ook het inchecken voor de vlucht verliep prima. Een lekkere kop koffie op het vliegveld (in het hotel was dit vrij onmogelijk…) en even rustig zitten voordat de vlucht zou gaan. Op het vliegveld zijn we de spelers van de Kaiser Chiefs tegen gekomen. De enthousiaste reacties van andere reizigers maakte dat we al snel begrepen dat dit iets bijzonder zou moeten zijn… Later hebben we dit gevraagd aan iemand en die bleef er zowat in dat we ze gezien hadden. Het bleek een erg populair voetbalelftal te zijn.

In het vliegtuig zaten we verspreid. Adrie samen met Veerle, de meiden en ik allemaal ergens anders. Het voordeel was de gesprekken die dit op heeft geleverd. Adrie en Veerle zaten naast een oude dame, die Veerle erg schattig vond. Maud zat naast een student uit Johannesburg. Voor haar Engels erg goed. Deze student heeft namelijk de hele vlucht het gesprek gaande gehouden. Carlijn heeft haar mond gehouden en ik heb naast een geluidstechnicus gezeten. Deze man vloog nu naar PE en de volgende dag naar Angola, de week erop zou hij in New York zitten. Mooie verhalen dus.

De vlucht werd uitgevoerd door British Airways en was prima. We hadden via onze reisagent een upgrade voor de auto geregeld.. tenminste dat dachten we. Om een lang verhaal kort te maken…. We hebben weer een Toyota Avenza. Grrrr….

De rit van het vliegveld naar Addo was er een van ongeveer 100 km. Tijdens deze rit hebben we al even een blik op de Indische Oceaan kunnen werpen! Joehoe, van water worden we toch altijd weer een blij. Ook hebben we weer veel verschillen tussen rijk en arm gezien. Veel townships onderweg. Wat wel opviel was het feit dat deze townships er ‘goed’ uitzagen. Het Nelson Mandela effect was hier zichtbaar. Ieder huisje was van steen en zag er hetzelfde uit. Ook had ieder huisje een zonnepaneel op het dak!

In Addo hebben we een bed en breakfast. Een prima plek om te slapen. We blijven hier drie nachten en vinden dit wel even rustig. Chrislin bed & breakfast is een familie bedrijf. We hebben een eigen huisje geheel in Afrikaanse stijl. Het is van klei gemaakt, heeft een rieten puntdak en houten balken als spant. Het terrein heeft veel sinaasappelbomen, voordat het een b & b was hebben ze deze hier geteeld. Nu worden de sinaasappels alleen nog gebruikt voor de gasten. Ik kan jullie zeggen: heerlijk!

Na het settelen zijn we op zoek gegaan naar een restaurant. Het was inmiddels donker, dus een heel avontuur. Mensen en dieren lopen hier veel op de weg en houden zich niet aan de avondklok. We zijn beland in Lenmore, een plaatsje net voorbij Addo. Het restaurant is een winkel gecombineerd met een restaurant. Nogal een populaire bestemming, dus zaten we buiten. Dit kon prima. We hebben deze keer een pizza gegeten. Pizza Kudu of impala…. Lekker bijzonder dus.

12 juli

Het ontbijt werd vroeg geserveerd, dus de wekker werd gezet. Het ontbijt was weer voortreffelijk. Uiteraard versje jus en heel veel ander lekkers. We worden zo verwend… Daarna zijn we direct op pad gegaan naar het Addo elephantpark. Hiervoor zijn we uiteindelijk naar Addo gekomen. Het park is ongeveer op een afstand van 12 km van ons B&B camp. Goed te doen dus. Na enige plichtplegingen: betalen, handtekening, inchecken en wat al dies meer zij, konden we het park in. We hebben de hele dag rond gereden. Lekker langzaam aan, een lekkere picknick halverwege de dag en verder alleen maar dieren spotten: uiteraard heel veel olifanten, zebra’s, kudu, rode hertenbeest en eland (niet verwarren met onze eland, het gaat hier in ZA om de grootste antilopensoort). Aan het einde van de middag hebben we ook nog de waterbuffel gespot. Joehoe! Deze misten we nog. In dit park leven trouwens geen giraffen. Dit heeft te maken met de begroeiing. Deze bestaat hier bijna alleen uit struiken. Dit is voor de giraffe zijn nek niet goed…. Oh ja, een giraffe noemen ze hier een ‘kameelpeerd’. Leuk he!

Rond half vijf zijn we het park uitgereden om ons vervolgens te melden voor onze avondsafari. Ja, we verlaten het park nog niet helemaal…. Om 18.00 uur zijn we in een truck weer het park in gegaan. Best gek. Het hek zat op slot en werd voor ons weer geopend. Met een ranger, voorzien van grote lamp, hebben we twee uur rondgereden. We hebben natuurlijk weer olifanten gezien, maar ook heel lang kunnen kijken naar een mooie leeuw. Deze lag middenin een veld en gedroeg zich als een grote kat. Een beetje gapen, spinnen en zich wassen, meer actie zat hier niet in. We hebben ook een aardvarken gezien. Dit schijnt erg bijzonder te zijn. Ze laten zich namelijk zelden zien. Ze leven onder de grond. Ze graven grote gaten naast een termietenheuvel en doen zich vervolgens tegoed aan de termieten dit die oplevert. De ranger had al een hele tijd geen een meer gezien. Carlijn wist ook nog te vertellen dat Lindy, onze ranger in Waterberg, in heel haar carrière nog maar drie keer een aardvarken had gezien. Tsja, neem de familie van Keulen mee en je spot van alles! Na de rit zijn we terug gereden naar Addo. We hebben eerst weer gegeten in hetzelfde restaurant. Deze keer alleen geen pizza, maar ‘local food’. Het was prima. We waren uiteindelijk laat weer terug. De dag was lang, maar erg goed.

13 juli

Vandaag weer de wekker gezet. Het opstaan ging moeizaam, we worden moe van het buitenleven! Weer een prima ontbijt gehad. Na het ontbijt zijn we nog even op het park gebleven. Even rust en tijd om wat te lezen, te rommelen en te werken aan de blog. Wat extra rustig is, is het feit dat er hier geen internet is! De meiden hebben dus alle tijd om andere dingen te doen (wat deed je dan ook alweer?). Aan het einde van de ochtend zijn we vertrokken naar Port Elizabeth. Dit is de vierde stad in grootte in ZA. De stad heeft een grote haven en ligt pal aan de Indische Oceaan. Er is in deze stad veel industrie. Een aantal grote automerken heeft hier een fabriek. Veel werkgelegenheid dus, maar ook overal waar je kijkt een fabriek. Gelukkig hebben ze in het centrum van de stad de kust benut voor het flaneren. Dit hebben we vandaag dan ook gedaan. Het was zondag, dus veel mensen op de been. We hebben kunnen lunchen op het strand en met de tenen in zee gestaan. Het weer was voortreffelijk vandaag. Echt strandweer! We waren op Summerstrand (een mooie combinatie van het Engels en Zuid Afrikaans). Hier is de mogelijkheid om Afrikaanse waar te kopen. Maud heeft iets moois gekocht voor haar kamer. Een soort schilderij van een township gemaakt van blik en hout. Helemaal top.

Daarna heerlijk gelopen, gekeken en uitgewaaid. Nog even op een terras gezeten met uitzicht op de oceaan. Helemaal goed. Daarna teruggelopen en uiteindelijk hebben we de hele middag hier doorgebracht. Aan het einde van de middag zijn we terug gereden naar Addo. In de lodge hebben we lekker wat gelezen, de meiden hebben nog wat buiten kunnen rommelen ( V en C) en Maud heeft gelezen. Het wordt hier rond een uur of 18.00 uur donker, dus de dagen zijn niet zo lang. Zodra de zon is gezakt is het binnen een kwartier donker. Dit gaat echt heel snel. ’s Avonds hebben we op de lodge gegeten. Als er meer dan 6 gasten zijn dan wordt er gekookt. Vandaag konden we hier dus aanschuiven. Een mooie belevenis. Vooraf butternut soup (pompoen), daarna stew van impala (stoofpot) en als dessert de warme cake met warme custard. Erg lekker. We hebben er allemaal goed van gegeten. YOLO!

14 juli

Deze dag weer op tijd eruit. Het wordt een beetje het thema van de vakantie! Voor de laatste keer op deze prachtige locatie het ontbijt. Tijdens het ontbijt werden we vergezeld door neushoornvogels! Ook alweer zo mooi. Het regende vanmorgen even, maar gelukkig klaarde het al snel weer op. We zijn na het ontbijt weggereden. Onze eerste stop was weer Port Elizabeth. We hebben hier inkopen gedaan, omdat onze volgende stop er een is met een eigen keuken. Nu vinden we uit eten gaan heerlijk, maar we hebben ook allemaal zin in gewone pasta… Van verschillende kanten hebben we gehoord dat Jeffreys Bay erg mooi moet zijn, dat is dan ook onze volgende stop. JB ligt ongeveer een uur rijden voorbij PE en ligt op de route. Dit plaatsje ligt in een baai en is een surfersparadijs. De golven zijn dan ook meer dan geweldig. Zo enorm hoog. Het weer is schitterend. We wagen ons alle vijf aan blote voeten en een opgerolde broek. Uiteraard hebben we deze niet droog gehouden. We hebben ons met plezier laten overvallen door golven en genoten van dit strand. Het kijken naar de surfers was kostelijk vermaak. De een na de ander ging onderuit. Soms is er geen beter vermaak, dan leedvermaak. We konden ons maar met moeite los maken van al dit wonderschoons, maar we wisten ook dat er nog een volgende mooie stop op onze verlanglijst stond… Tsitsikamma National Park. Dit is een park dat ligt aan de kust. Het is er subtropisch, dus groeit en bloeit hier van alles. De winter heeft hier echt geen invloed. Alles is groen en we hebben veel bloemen gezien. Bloeiende aronskelken in het wild. Zo enorm mooi. We hebben een route gelopen die naar een baai leidt. Over deze baai hangt een brug. Hier hebben we over gelopen. We hebben heel lang gezeten en ons verwonderd. Het was inmiddels al half zes en het zou al snel donker worden. We zijn terug gelopen en daarna zijn we doorgereden naar ‘The Dunes’. Dit is een resort waar we twee nachten blijven. Het is een soort Landal, maar dan 10x zo luxe… Pffff….. we genieten, maar hebben soms ook last van het contrast. We weten immers hoe het buiten de hekken is. We hebben hier een huisje. Helemaal in strandstijl. Het is erg nieuw en mooi ingericht. We zouden er kunnen wonen! Twee badkamers, een tuin, carport en een erg mooie keuken. Tsja… Als we buiten zijn, dan horen we de oceaan. Wat een bulderend geweld. We zijn hier in het donker aangekomen, dus erg benieuwd hoe het er bij daglicht uit zal zien. We hebben met ons vijven een pan pasta leeg gegeten. Normaal kunnen we hier bijna twee keer van. Zelfs Maud heeft twee keer opgeschept. Na het eten zijn we nog in het donker naar de oceaan gelopen. Een belevenis op zich. Daarna allemaal gebadderd en lekker rustig aan gedaan. Morgen een topdag…… Tweede kans om de walvissen te zien…. Zou het goed komen….?

15 juli

Na het ontbijt zijn we naar het plaatsje Plettenbergbaai gereden. We moesten ons even voor 9 uur melden. Na het melden hebben we nog even een kop koffie gedronken. Daarna de reddingsvesten aan en op naar de boot. Deze lag klaar op het strand. Het bijzondere was dat de boot met ons erin het water in werd gejaagd. Dit ging erg hard en was al een spektakel op zich. Eenmaal op zee was het maar een wild gedoe. Erg hoge golven, waar de boot aardig op aan het klappen was. De voorkant kwam een heel aantal meters omhoog om vervolgens op het water te landen. Veerle was al snel erg ziek… Dit was in NZ ook al zo en we kunnen nu echt zeggen; dit moeten we Veerle niet meer aandoen…. Ze had vooraf een pilletje gehad tegen motion sickness, maar ook dit heeft niet geholpen. Voor Veerle was het een grote ellende. Voor ons was het geweldig. De golven, het uitzicht en uiteindelijk de walvissen. Voor Plettenbergbaai ligt als het ware de snelweg voor de walvissen. In de zomer leven ze rond Antarctica om in de winter (nu dus) naar warme wateren voor de kust te trekken, waar ze jongen krijgen. De warme wateren liggen vlak voor Kaapstad in een baai dichtbij Hermanus. Hier gaan we later in de week ook nog kijken. Voor nu hebben we het met deze walvissen gedaan. We zijn twee soorten tegengekomen. De eerste was de Brydi’s Whale (een verlegen soort met een kleine rugvin, ongeveer 15 m lang), de tweede de Humpback Whale (dit is de voor ons bekende bultrugwalvis). Deze liet zich goed zien. We hebben er twee een tijd lang kunnen volgen. Erg mooi om te zien. Fijn dat het nu goed gekomen is en we de walvissen hebben kunnen zien. Jammer dat het voor Veerle zo vervelend was. Ze heeft de terugtocht naar de kust geslapen om zich maar af te kunnen sluiten voor de golven. Wij zijn niet ziek geweest, maar kunnen volmondig beamen dat het een pittige tocht was. Op te terugweg hebben we ook nog een kolonie zeehonden gezien. Ook weer mooi. Bij het strand was de belevenis compleet toen we vol gas het strand op tetterden! Dat voelt erg tegenstrijdig: met volle snelheid het strand naar je toe zien komen! Aiks! Dit schijnt de manier te zijn voor deze boten om weer aan land te komen. Een ritje Walibi is er volgens ons niets bij… Veerle haar misselijkheid was over nadat ze haar voeten aan wal had gezet… Gelukkig maar. De middag hebben we op het resort doorgebracht. Het blijft een bizar gegeven; we hebben een huisje en toch zijn onze bedden weer opgemaakt. Ook waren er mannen aan het werk in onze tuin.. De rozemarijn haag werd met de hand gesnoeid. Ging lekker vlot, duh. De geuren die dit met zich meebracht waren geweldig. We eten vanavond gebakken aardappelen met rozemarijn. Dat kan uiteraard niet anders.

We hebben een deel van de middag op het strand gezeten. We konden voor het eerst de korte broek aan! De meiden hebben in zee getut en ik heb heerlijk gelezen op het strand. Daarna terug naar het huisje waar we met elkaar hebben ‘geproost’ op het mooie leven. We hebben vandaag weer zelf gekookt. Morgen verlaten we deze mooie plek en reizen we door naar Knysna. Dit is dichtbij, dus we zullen onderweg weer van alles gaan ondernemen.