26 april

We worden wakker met zon en een strak blauwe lucht! We kunnen buiten ontbijten. Zo lekker. De camping waar we hebben geslapen is er één met allerlei voorzieningen. Zo kunnen we onbeperkt koffie gebruiken en is er wifi. Best wel weer eens prettig. Zeker met een aantal dagen in het vooruitzicht waar we het zonder mogen doen. We doen het rustig aan en laten na het ontbijt de camping achter ons.

We gaan op weg naar de Grand Canyon! Een van de hoogtepunten van onze reis. We maken van deze reis ook weer een feestje. Via alweer de route 66, toeren we in de richting van de GC. In Seligman maken we een tussenstop. Hier drinken we koffie in een route 66 wegrestaurant ‘Roadkill’. Hier kun je hetgeen je op de weg dood rijdt, laten klaarmaken, zodat je het kunt eten. ‘You kill it, we grill it’. Gelukkig hadden wij nog een eland op de camper vastgebonden! Best lekker.

Daarna rijden we in één keer door naar Tusayan, een klein dorp vlak voor de GC. Hier bezoeken we een visitors center, waar we de eerste informatie lezen over de GC. Dan is het zover, we rijden het park binnen. De omgeving is inmiddels veranderd. De afgelopen dagen hebben we vooral door woestijngebied gereden. Dit park ligt vooral in het bos. Naaldbomen domineren. We vinden al snel de camping. Dit is Mather Campground. Een camping zonder faciliteiten. Geen stroom en water. De plek die we hebben is geweldig. Zo moet kamperen zijn. Bomen, ruime plek, vuurplaats, picknicktafel en zon. We zijn hier op tijd in de middag. Echt lekker. Adrie, Carlijn en Veerle blijven op de camping. Maud en ik gaan al naar de GC. We kunnen namelijk niet wachten. Het park heeft dit goed voor elkaar. Er rijden drie shuttle buslijnen door het park. Dit doen ze om te voorkomen dat er teveel voertuigen in het park moeten parkeren. Het is er nu al druk, laat staan hoe dit in het hoogseizoen zal zijn…. Maud en ik nemen de bus en gaan hiermee eerst naar weer een visitors center. Daarna wandelen we naar het eerste uitzichtpunt. De eerste keer de GC zien, niet te beschrijven wat er dan met je gebeurt. Stel je voor dat je door een bebost gebied loopt, dat als het ware eindigt in de Canyon. Zo ver je kunt kijken rotsen, pieken, bergen en kloven. Rood, bruin, beige, zwart en groen. Zo enorm indrukwekkend. Alsof je naar een foto staat te kijken. We zijn hier niet te lang gebleven, omdat we de volgende dag met ons allen dit weer zullen zien.

Maud en ik rijden met de bus terug naar de camping. Hier heeft Adrie al vuur gemaakt en hebben Veerle en Carlijn zich lekker vermaakt. We merken dat het weer begint te veranderen. Was het tot nu toe erg mooi weer, nu betrekt het en wordt het koud. We hebben gehoord dat het die nacht zelfs gaat vriezen…. eh…., daar zijn we niet helemaal op voorbereid.

27 april

En koud was het! Het heeft gevroren. We hebben de nacht goed doorstaan. We ontbijten binnen in de camper. Dan maken we ons klaar voor een dag GC. We rijden naar de parkeerplaats van het visitors center. Daar zetten we de camper neer en lopen we eerst naar Mather. Dit is een uitzichtpunt. Leuk om de reactie van Adrie, Carlijn en Veerle te zien! Ook zij zijn helemaal verbaasd over de schoonheid. We lopen een stuk over de rim en genieten van alles wat we zien. Dan lopen we terug en besluiten we een fietstocht te boeken. Het hele gezin is enthousiast… eh… behalve Carlijn. Hoe we het in ons hoofd halen om te willen fietsen! Ze fietst ieder dag naar school en heeft nu toch echt vakantie.

De fietstocht is later in de middag. We hebben dus tijd om eerst nog een deel van een hike te doen. Een langere hike lukt niet, we hebben de juiste schoenen niet mee (hi hi). Met de bus rijden we naar de South Kaibab Trail. We lopen een deel van de hike naar beneden. Dit is echt erg mooi. Het uitzicht en het lopen naar beneden is een bijzondere ervaring. We stoppen op tijd, omdat we goed in de gaten hebben dat we dezelfde weg terug naar boven moeten lopen. We lopen weer naar boven en we nemen de bus naar een ander punt, waar we een ander zicht op de GC hebben. Dit is echt iedere keer weer anders. Zo indrukwekkend. Hier is het wat rustiger en we zitten hier wat langer om in de verte te kijken en uiteraard foto’s te maken. Dan is het tijd om terug te gaan naar het visitors center. We hebben nog even tijd om in de camper een broodje te eten (een van de grote voordelen van de camper!) en melden ons dan bij het verzamelpunt. We krijgen allemaal een helm en een fiets en worden met nog wat andere toeristen en twee gidsen naar het startpunt gebracht. Jammer genoeg is het weer echt slecht nu…. Het is zo koud! Het fietsen is echt leuk, maar de kou maakt dat het soms onaangenaam voelt. Gelukkig wisten we nog van onze reis naar Zuid Afrika dat sokken prima dienst kunnen doen als handschoenen. De dames hebben dus gefietst met sokken aan de handen…! De gids wist erg veel te vertellen over de GC. Het ontstaan, de dieren, de planten en de geografie. Veel geleerd! We zijn uiteindelijk pas om een uur of zeven terug op de camping, waar we weer een koude nacht tegemoet gaan…..

28 april

Het heeft de hele nacht geregend, hierdoor was het iets minder koud. We staan vroeg op en besluiten gelijk weg te rijden. We weten namelijk dat we op onze route nog heel veel uitzichten op de GC zullen hebben. We zoeken een mooi uitzichtpunt op en ontbijten hier. Formidabel! Zo lekker om met je camper de mooiste plekken op te zoeken. Na het ontbijt gaan we op weg naar Page. De route is mooi, we rijden door Navajo land. Hier zijn het vooral de native Amerikanen die de dienst uitmaken. Had ik al gezegd dat het de eerste deel van de reis zelfs sneeuwt!? We stoppen onderweg bij een soort van markt waar Native Amerikanen allerlei waar verkopen. Naast deze markt kunnen we weer genieten van een geweldig uitzicht. Een zijrivier van de Colorado River, heeft hier ook voor een kloof gezorgd. We vervolgen onze weg en bezoeken de ‘horseshoe bend’. Dit is een plek waar de Colorado River zijn weg met een bocht in de vorm van een paardenhoef heeft gevonden. Wat zal ik zeggen…. Erg mooi, maar ik vond het er verschrikkelijk. Nergens hekken en de afgronden zijn zo ongelooflijk diep…. Mijn hart heeft overuren gedraaid. Ik kon het gewoon niet hebben dat Adrie en de meiden naar de rand liepen. Zelfs het kijken naar andere mensen, die letterlijk de grens aan het opzoeken waren, was verschrikkelijk. Ik denk dat ik dit nog lang te horen krijg… Op mijn verzoek is dit bezoek kort geweest.

We zijn vroeg in de middag in Page. Hier bezoeken we weer de Walmart. De koelkast was echt leeg. Veerle en Carlijn zijn lekker in de camper gebleven en wij hebben de (te) grote winkel getrotseerd! We vonden dit zo knap van onszelf dat we vonden dat we een ijsje bij de Mac hadden verdiend! Daarna rijden we naar de camping. Deze heet Wawheap en ligt aan Lake Powell. Het weer klaart gelukkig op, zodat we in de zon gelijk naar het meer kunnen lopen. Lake Powell is een kunstmatig meer, deze is ontstaan door de aanleg van de stuwdam. Het is absoluut weer erg mooi. Het water is helder en het oppervlak spiegelglad. We lopen een heel eind en kijken onze ogen uit. Daarna weer terug naar de camper en lekker rustig aan doen. In de avond regent het heel hard, gelukkig maakt dit voor ons niets uit. We zitten immers in de camper en gaan lekker slapen door het getik op de camper.

29 april

We worden wakker met een blauwe lucht! Na regen komt dus inderdaad zonneschijn. We verlaten Page en gaan op weg naar Bryce Canyon. De rit verloopt vlot. Wat best bijzonder is, is dat we een tijdzone overgaan. Dit betekent dat we vandaag een uur ‘kwijt’ raken. Gelukkig hebben we dit uur morgen hard nodig en krijgen we deze er dan weer bij. We zijn nu in de state Utah, gisteren was dit nog Arizona. Enne… had ik al gezegd dat er hier sneeuw ligt? Onze voorbereiding voor deze reis is werkelijk briljant: korte broeken, hemdjes, dat ene leuke zomerjurkje en t-shirts. Oh ja, neem voor de zekerheid maar één vest mee…. We gebruiken de middag om het park te verkennen. Ook zwemmen de meiden in het binnenzwembad van het hotel. Voor mij betekent dit dat ik eindelijk deze blog online kan zetten. We hebben bijna geen toegang tot het internet. Dat vinden we overigens heerlijk! Niet ieder moment door je telefoon worden gestoord of dochters die niets anders doen dan het bijhouden van social media. We doen nu spelletjes, lezen, kletsen, lopen en luisteren muziek. Morgenochtend gaan we paardrijden, dus… We worden om 8.00 uur verwacht, het gaat vannacht vriezen. We zullen ons als bikkels gedragen.

AGMCV