30 april

De wekker is gezet op half zeven… en dan te bedenken dat we in Utah het uur tijdsverschil voor één nacht meemaken. Het is voor ons dus half zes! Koud dat het is. Het heeft gevroren en wij gaan paardrijden. Wie heeft dat bedacht!?

We trekken alles aan wat over elkaar past en rijden eerst naar de parkeerplaats van het betreffende bedrijf. De kachel van de camper werkt namelijk niet. Nu rijden we een tijdje en kan de verwarming van de auto eerst de camper warmen. We trekken de sokken weer aan onze handen en melden ons om acht uur bij de paarden. Inmiddels is het zachtjes gaan sneeuwen en is de beleving compleet. Drie cowboys wachten ons op en hebben onderling de grootste lol. Ik kan zeggen dat wij onderdeel van deze lol zijn… Carlijn geniet van het idee dat ze paard mag rijden en ook wij hebben er zin in. Met ons vijven en Cowboy Danny vertrekken we het bos in op weg naar de rim van Bryce Canyon. Het is geweldig. Het sneeuwt steeds harder, het is stil in het bos, de paarden zijn braaf en in de verte zien we een kudde herten. Wat een geluk. De rit door het bos is genieten, het daaropvolgende uitzicht op Bryce Canyon prachtig en cowboy Danny is entertainend! We zijn gelukkig en koud! Na ongeveer 1,5 uur zijn we terug.

We zijn nat van de sneeuw en warmen eerst in de camper op. Daarna gaan we op reis naar Las Vegas. Hier kijk ik zelf erg naar uit. Adrie en Carlijn heb ik moeten overtuigen van de noodzaak om via Las Vegas te rijden. Ik ben benieuwd. De rit is lang, maar er is genoeg te zien. Het lijkt als het ware of je komst naar Vegas wordt voorbereid. De eerste casino’s verschijnen langs de weg en de reclames zijn schreeuwend en trekken je naar de stad. We kunnen niet wachten! Dan zien we in de verte Vegas. Downtown Vegas is niet te missen. Grote gebouwen en een reuzenrad doemen op. We gaan eerst naar een Outlet. De dames hebben namelijk bedacht dat de nieuwe schoenen voor de zomer hier gekocht moeten worden. Bekende bloggers zijn hen voorgegaan, dus moeten ook wij naar de Premium Outlet in Vegas. Batavia Stad en dan keer tien! Maud en ik genieten, de rest iets minder. Gelukkig zien we de Nike outlet al snel en vinden de dames en Adrie nieuwe schoenen. Daarna verlaten we de outlet en rijden we naar de camping. We zitten op de camping van Sam’s Town. Een groot gokparadijs. Gelukkig merken we hier op de camping niet veel van. We hebben een prima plek en het is bijzonder om te beseffen dat we hier zijn. We eten op tijd, zodat we ’s avonds al naar de stad kunnen. De camping heeft en eigen shuttle service. Erg handig. We laten ons dus rijden naar Fremont. Dit is een nieuw deel vlak bij de Strip. Wat een poppenkast. Verklede mensen, op de bar dansende vrouwen, chippendales, dronken mensen, te dikke mensen en toeristen zoals wij. We kijken onze ogen uit. Overal muziek en licht. De straat is vrij lang en we lopen deze een aantal keren op en neer. Maud geniet, Veerle vindt het maar vreemd en Carlijn vindt het ronduit gênant. We gaan met dezelfde bus terug naar de camping.

1 mei

Hiep hiep hoera! Onze Carlijn is 15 jaar! Ze vindt het lastig om dit niet in Nederland te vieren, maar Las Vegas is een goede tweede. De camper is versierd, de zon schijnt, het is warm en we hebben een Amerikaanse taart! ‘Lekker’ fout! Het ontbijt is dus wat bizar. Taart! Erg vullend, dus hebben we voorlopig genoeg. De hele ochtend blijven we op de camping. We genieten van het weer, wat erg verschilt met de dag ervoor. Was het 30 april nog rond een graad of 0? in Bryce, nu is het rond de 30? in Las Vegas! Carlijn en Veerle gaan lekker zwemmen, wij doen de was en we soppen de camper uit. Voor Carlijn is het fijn om vandaag niet te reizen en een camping te hebben met goede wifi. Ze heeft lekker veel contact met Nederland en mede hierdoor voelt ze zich toch aardig jarig. Ook lief dat oma, vriendin Mariëlle en tante Linda iets mee hadden gegeven.

Na de middag zijn we weer met de shuttle naar de stad vertrokken. Deze keer is ‘de strip’ de bestemming. Was Fremont al erg bijzonder, de strip is helemaal buiten alle proporties. De bus zet ons af achter hotel Harrah’s. We moeten door het hotel heen naar de strip. Dit is dwars door het casino. Het valt ons mee dat ze ons met de meiden gewoon door laten lopen. Het voelt in ieder geval reuze ongemakkelijk. We zien vooral oudere dames achter de automaten zitten, rokend, drinkend en steevast met een tas op schoot. Wat een ellende. Eenmaal buiten weten we niet wat we zien! Het ene hotel is nog groter dan de ander. We lopen eerst richting The Venetian. Hier is Venetië, compleet met gondels, nagemaakt. Wie heeft op een goede dag gedacht ‘Kom laten we een hotel bouwen, deze de Venetian noemen en er dan voor zorgen dat alles Venetië is’.

Te bizar voor woorden. Daarna lopen we door en zien de gouden Trump Tower, Le Mirage, Ceasars Palace, Bellagio en de Eiffeltoren. We zijn precies op tijd voor de fontein demonstratie bij Bellagio en we lopen een rondje in Ceasars Palace. Overal straatartiesten, toeristen, verklede mafketels en daklozen. Wat een contrast. De bedelaars, op iedere straathoek kom je deze tegen. Ze lijken ook alle schaamte voorbij te zijn. Ze dragen bordjes met mensonterende teksten, waarmee ze vooral zichzelf voor gek zetten. Een ieder die ons kent zal zich verbazen dat wij hier een middag rondlopen en zich weer niet verbazen dat vooral Carlijn en Adrie het niet wat vinden…. Maud en ik genieten en Veerle ondergaat het. Aan het einde van de middag gaan we terug naar de camping. Maud en ik hadden nog wel wat langer willen blijven, maar konden dit onze jarige Carlijn niet aandoen. Op de camping zitten we lekker de hele avond buiten.

2 mei

We staan vroeg op, we hebben vandaag veel te doen. Eerst rijden we naar de maatschappij waarvan we de camper hebben gehuurd. Onze kachel is stuk. Het is wat raar om deze in Vegas te laten maken, maar we voorzien minder goed weer in Yosemite, dus willen we dan een kachel hebben. Gelukkig is deze snel gemaakt en kunnen we nog een laatste wens in Vegas inwilligen. Carlijn wil namelijk erg graag naar Pawn Stars. Dit is een televisie programma die ze regelmatig samen met Aad kijkt. Dit is te zien op History Channel. Bij pawn stars verpanden ze goederen en de karakters die in deze zaak werken zijn nogal vermakelijk. De pawn shop bestaat echt en we gaan hier langs. Echt gaaf! Helemaal herkenbaar. Dan beginnen we aan onze ‘monsterrit’ van vandaag. 450 km moeten we rijden. Als ik hierbij vertel dat dit door de woestijn is en er helemaal niets te zien is, dan is het plaatje compleet. Toch is het geweldig. Het blijft immers Amerika. Onderweg vind je regelmatig een foodcourt, met alle denkbare (vr)eettenten en benzinepompen. We komen zelfs een groot hotel tegen met een complete achtbaan door het complex en dat dan in de woestijn. Halverwege de rit doen we boodschappen in Barstow. Een mistroostig stadje, waar weinig te doen is. Uiteindelijk komen we eind de middag aan op onze camping in Lake Isabella. Een prima camping, we hebben een lekkere plek en het is nog steeds stralend weer. We kunnen barbecueën en zitten de hele avond nog rond het vuur buiten. Vakantie!

AGMCV