USA 5

5 mei

Vandaag rijden we de laatste lange rit. Naar San Francisco! Daar hebben we heel veel zin in. Onderweg stoppen we voor het eerst bij een mall. We kunnen dit land namelijk niet verlaten, zonder hier binnen geweest te zijn. Maud spot een Forever 21. Dit moet het worden. De winkel is onderdeel van een mall en enorm groot. Is de F 21 in Amsterdam al aardig aan de maat, die gaat met gemak een keer of vijf in deze. Maud is helemaal euforisch! Uiteindelijk lopen alle drie de meiden met iets nieuws de winkel uit. De rest van de mall laten we aan ons voorbij gaan. Dit om Aad nog enigszins recht te doen. We lunchen op de parkeerplaats en gaan naar SF. De camping die we hebben gevonden is er één in een natuurpark, vlak voor de stad. Het park heet Anthony Chabot en ligt aan het Chabot meer. Het is er erg mooi en groen. Helemaal te gek dat je zo dicht bij de stad in een zo mooi gebied kan zijn. Ik heb dit vooraf moeten reserveren, omdat er weinig RV plekken zijn. De meeste campings in SF zijn van die geasfalteerde gevallen en dat wilden we voorkomen. Maud en ik lopen een trail rond de camping en wanen ons in niemandsland. Overal bomen, vogels, insecten en bloeiende bloemen. Zo mooi! Het is een aardige trail en het stijgt en daalt hier en daar behoorlijk. Terug bij de camper heeft Aad het vuur alweer opgestookt. Dat is ook zo lekker in dit land. Iedere plek beschikt over een ‘fire ring’. Hier mag je onbeperkt een vuurtje stoken. Veerle is deze keer erg actief in het zoeken van houtjes en op deze manier houden we het vuur lang aan. Maud kookt en ik lees een boek bij het vuur. Ook kunnen we buiten eten!

6 mei

San Francisco, here we come! We moeten ongeveer een uur rijden naar SF. Op de één of andere manier hebben we dit niet heel goed voorbereid. We rijden namelijk met de camper naar de stad. Eh…. deze is natuurlijk niet te parkeren. Een parkeergarage is geen optie en ook gewone parkeerplaatsen zijn veel te klein voor onze ‘truck’. Gelukkig had ik ergens een keer een reisblog gelezen en schoot me nu te binnen dat reizigers de camper vaak parkeren bij een Bart station. De Bart is een soort metro. We navigeren dus naar een Bart station, waar we de camper parkeren op twee plekken. We lopen naar het station, kopen kaartjes en zoeken de juiste metro. Ons zoekende gedrag valt uiteraard op. Een Amerikaanse vrouw van Pakistaanse afkomst assisteert ons dus al snel. De hele rit zit ze bij ons en vertelt over haar leven. Ze is inmiddels gepensioneerd en woont in een huis aan het strand. Ze is Engels docent geweest op de universiteit van Berkeley, haar man was arts. Ze is erg hartelijk en nodigt ons uit voor het avondeten. Dit slaan we af, maar ze staat erop dat we haar gegevens krijgen, zodat we bij een volgend bezoek aan SF bij haar en haar man kunnen komen eten. ‘Your children needs a Pakistani aunt in the USA!’. Echt erg leuk. We zullen haar uiteraard eens een mail sturen. We stappen uit bij Union Square. Hier lopen we wat rond en vergapen ons aan de stad. Wat mooi! We kopen tickets voor de ‘hop on hop off’ bus. Niet de meest romantische manier om een stad te bezoeken, maar wel de meest effectieve! Als eerste stappen we uit bij Pier 39, hier liggen zeeleeuwen te pronken. Dan lopen we verder en eten Fish and Chips. We stappen weer op de bus en gaan naar de Golden Gate Bridge! Hilarisch, we zitten in een open dubbeldekker, uiteraard boven. De bus kachelt met een flinke gang de brug over. We hebben de grootste lol! We waaien zo ongeveer van de bus af en zien de Golden Gate dus op een erg bijzondere manier. Aan het einde van de dag eten we in een leuk restaurant om de vakantie lekker af te sluiten. Dan weer terug met de Bart en de camper naar de camping. We zijn uiteindelijk rond een uur of acht weer op de camping, waar we niet kunnen ontkomen aan het starten met inpakken…. Ai… het zit er nu toch echt al op. Jammer dat het alweer klaar is. We hebben zo enorm genoten van onze reis en kunnen zeggen dat twee weken echt te kort zijn. We gaan vast terugkomen in de USA!

7 mei

We staan vroeg op. We kleden aan, ontbijten en stoppen de laatste spullen in de koffers. Daarna poetsen we de camper met de Franse slag en vertrekken naar Cruise America om de camper in te leveren. Dit is ongeveer een half uur rijden, wat vlot gaat. Ook het inleveren verloopt zonder problemen. Met de taxi rijden we naar het vliegveld. Dit is nog een aardige rit en de taxichauffeur rijdt nog vol over mijn voet! Aarrghh. Gelukkig houd ik hier alleen een zwarte schoen aan over… Terwijl ik dit schrijf zitten we op het vliegveld en zijn we in afwachting van de boarding. Dit is dus alweer de laatste blog! Oh ja, we hebben in totaal 3366 km gereden…

‘Travel is the only thing you buy that makes you richer!’

AGMCV

USA 4

3 mei

We hebben een prima nacht gehad en worden wakker met een strak blauwe lucht. We ontbijten dus weer lekker buiten. We doen het rustig aan en we rijden rond een uur of tien van de camping af. We hebben een ‘reis’ ritme. Dit houdt in dat we op tijd op bed liggen en vroeg opstaan. Een uur of tien liggen we plat en rond zeven uur staan we op. De reis van vandaag gaat naar Wawona Yosemite. Alweer een lange rit, maar inmiddels zijn we dit gewend. We rijden al snel in industriegebied. Dit is voor ons voor het eerst. Ongeveer 200 km zien we niets anders dan industrie, afgewisseld met grote veebedrijven, waar de koeien onder een afdak staan. Ook zien we druiven- en olijfgaarden. Ik denk niet dat wijn of olie van deze gaarden de term ‘biologisch’ mogen dragen…. Na Fresno laten we dit gelukkig achter ons en rijden we groen gebied binnen. Wat een mooie omgeving. Groene heuvels en heel veel bomen. Als we Yosemite binnenkomen is het werkelijk reusachtig. Erg grote naaldbomen die tot de hemel reiken. We staan op een camping waar niets is en toch is er eigenlijk alles: we staan aan een snelstromende rivier, hebben een grote plek met ruimte voor een kampvuur en staan tussen de bomen. We zijn al vroeg in de middag op de camping, dus hebben we tijd om niets te doen…. We zitten buiten en genieten hiervan. De meiden rommelen wat, Veerle is lekker aan het spelen en wij lezen.

De nacht is redelijk. Dit komt door het volgende…. Kennen jullie de ‘schuine scene’ uit het tv programma ‘Alles mag op zaterdag’? Zo was het voor ons. Op een natuurcamping zijn de plekken uiteraard niet prettig vlak gemaakt…. We stonden zo scheef, dat het lopen en slapen in de camper lastig was.

4 mei

We zijn vroeg op pad, omdat we vandaag veel willen zien van het natuurschoon in Yosemite. We boffen dat het voorjaar is. Alle sneeuw is weg en dit betekent dat de watervallen volop stromen. Als eerste stoppen we bij Tunnel view. Hier hebben we uitzicht over de Half Dome en één van de watervallen. Daarna rijden we naar Bridalveil Fall, waar we en korte wandeling maken naar de waterval. Inmiddels is het 11.00 uur in de ochtend. Carlijn heeft uitgerekend dat we dan twee minuten stil moeten zijn. Dit doen we dan ook! Fijn dat Carlijn dit bedenkt. Ook voor onze kinderen hebben de twee minuten stilte op 4 mei betekenis.

Dan rijden we naar het grote bezoekerscentrum, waar we de camper parkeren. De rest van de dag gebruiken we de shuttle bus. Op advies van een ranger lopen we eerst een korte trail naar Lower Yosemite Fall. Dit is een wandeling van ongeveer 3 km, en leuk om te doen. Het is er wel erg druk. Terug van de waterval zie we een beer! We weten nu hoe het werkelijk is om ‘een beer op de weg te zien’! Vooraf zijn we erg voor beren gewaarschuwd, maar werd erbij gezegd dat de kans op het daadwerkelijk tegenkomen van een beer erg klein is. We weten niet goed hoe we moeten reageren. Hij is een meter of 100 van ons af en Maud ziet hem als eerst. Zo gek, omdat de grapjes hier al dagen over gaan. Pas op voor de beer, of ‘ik ga niet naar buiten, want…’. De beer loopt op de weg en gaat daarna de rotsen in. We kunnen hem nog lang volgen! Het voelde totaal niet onveilig, maar juist heel bijzonder. Bereslim, beregoed, beresterk en berelekker zijn kreten die we de rest van de dag gebruiken! We zijn helemaal euforisch! Wat geweldig.

We stappen weer op de bus en rijden nu naar een langere trail. We zijn nu klaar voor het serieuze werk. We gaan de trail open naar Mirror Lake. Dit is zo leuk, het pad loopt over rotsen, langs een snel stromende rivier en voert langs afgronden. Hier zijn weinig andere mensen, wat al een kunst op zich is. Yosemite is een goed bezocht park en werkelijk half USA lijkt hier rond te lopen, voeg hier een groot deel Nederlanders en busladingen Aziaten aan toe en het feest is compleet! We lopen een uur en zijn dan bij het meer. Mirror Lake dankt duidelijk zijn naam aan het spiegelgladde oppervlak. We zitten hier een tijd en lopen dan nog wat verder. Uiteindelijk keren we om en lopen terug. We nemen de shuttlebus en zoeken onze camper weer op. Inmiddels is het al einde van de middag, dus gaan we naar de camping. We besluiten om naar een andere camping te reizen, omdat deze meer logisch op de route ligt. We zijn nu dus in Mariposa. Morgen reizen we naar San Francisco!

USA 3

30 april

De wekker is gezet op half zeven… en dan te bedenken dat we in Utah het uur tijdsverschil voor één nacht meemaken. Het is voor ons dus half zes! Koud dat het is. Het heeft gevroren en wij gaan paardrijden. Wie heeft dat bedacht!?

We trekken alles aan wat over elkaar past en rijden eerst naar de parkeerplaats van het betreffende bedrijf. De kachel van de camper werkt namelijk niet. Nu rijden we een tijdje en kan de verwarming van de auto eerst de camper warmen. We trekken de sokken weer aan onze handen en melden ons om acht uur bij de paarden. Inmiddels is het zachtjes gaan sneeuwen en is de beleving compleet. Drie cowboys wachten ons op en hebben onderling de grootste lol. Ik kan zeggen dat wij onderdeel van deze lol zijn… Carlijn geniet van het idee dat ze paard mag rijden en ook wij hebben er zin in. Met ons vijven en Cowboy Danny vertrekken we het bos in op weg naar de rim van Bryce Canyon. Het is geweldig. Het sneeuwt steeds harder, het is stil in het bos, de paarden zijn braaf en in de verte zien we een kudde herten. Wat een geluk. De rit door het bos is genieten, het daaropvolgende uitzicht op Bryce Canyon prachtig en cowboy Danny is entertainend! We zijn gelukkig en koud! Na ongeveer 1,5 uur zijn we terug.

We zijn nat van de sneeuw en warmen eerst in de camper op. Daarna gaan we op reis naar Las Vegas. Hier kijk ik zelf erg naar uit. Adrie en Carlijn heb ik moeten overtuigen van de noodzaak om via Las Vegas te rijden. Ik ben benieuwd. De rit is lang, maar er is genoeg te zien. Het lijkt als het ware of je komst naar Vegas wordt voorbereid. De eerste casino’s verschijnen langs de weg en de reclames zijn schreeuwend en trekken je naar de stad. We kunnen niet wachten! Dan zien we in de verte Vegas. Downtown Vegas is niet te missen. Grote gebouwen en een reuzenrad doemen op. We gaan eerst naar een Outlet. De dames hebben namelijk bedacht dat de nieuwe schoenen voor de zomer hier gekocht moeten worden. Bekende bloggers zijn hen voorgegaan, dus moeten ook wij naar de Premium Outlet in Vegas. Batavia Stad en dan keer tien! Maud en ik genieten, de rest iets minder. Gelukkig zien we de Nike outlet al snel en vinden de dames en Adrie nieuwe schoenen. Daarna verlaten we de outlet en rijden we naar de camping. We zitten op de camping van Sam’s Town. Een groot gokparadijs. Gelukkig merken we hier op de camping niet veel van. We hebben een prima plek en het is bijzonder om te beseffen dat we hier zijn. We eten op tijd, zodat we ’s avonds al naar de stad kunnen. De camping heeft en eigen shuttle service. Erg handig. We laten ons dus rijden naar Fremont. Dit is een nieuw deel vlak bij de Strip. Wat een poppenkast. Verklede mensen, op de bar dansende vrouwen, chippendales, dronken mensen, te dikke mensen en toeristen zoals wij. We kijken onze ogen uit. Overal muziek en licht. De straat is vrij lang en we lopen deze een aantal keren op en neer. Maud geniet, Veerle vindt het maar vreemd en Carlijn vindt het ronduit gênant. We gaan met dezelfde bus terug naar de camping.

1 mei

Hiep hiep hoera! Onze Carlijn is 15 jaar! Ze vindt het lastig om dit niet in Nederland te vieren, maar Las Vegas is een goede tweede. De camper is versierd, de zon schijnt, het is warm en we hebben een Amerikaanse taart! ‘Lekker’ fout! Het ontbijt is dus wat bizar. Taart! Erg vullend, dus hebben we voorlopig genoeg. De hele ochtend blijven we op de camping. We genieten van het weer, wat erg verschilt met de dag ervoor. Was het 30 april nog rond een graad of 0? in Bryce, nu is het rond de 30? in Las Vegas! Carlijn en Veerle gaan lekker zwemmen, wij doen de was en we soppen de camper uit. Voor Carlijn is het fijn om vandaag niet te reizen en een camping te hebben met goede wifi. Ze heeft lekker veel contact met Nederland en mede hierdoor voelt ze zich toch aardig jarig. Ook lief dat oma, vriendin Mariëlle en tante Linda iets mee hadden gegeven.

Na de middag zijn we weer met de shuttle naar de stad vertrokken. Deze keer is ‘de strip’ de bestemming. Was Fremont al erg bijzonder, de strip is helemaal buiten alle proporties. De bus zet ons af achter hotel Harrah’s. We moeten door het hotel heen naar de strip. Dit is dwars door het casino. Het valt ons mee dat ze ons met de meiden gewoon door laten lopen. Het voelt in ieder geval reuze ongemakkelijk. We zien vooral oudere dames achter de automaten zitten, rokend, drinkend en steevast met een tas op schoot. Wat een ellende. Eenmaal buiten weten we niet wat we zien! Het ene hotel is nog groter dan de ander. We lopen eerst richting The Venetian. Hier is Venetië, compleet met gondels, nagemaakt. Wie heeft op een goede dag gedacht ‘Kom laten we een hotel bouwen, deze de Venetian noemen en er dan voor zorgen dat alles Venetië is’.

Te bizar voor woorden. Daarna lopen we door en zien de gouden Trump Tower, Le Mirage, Ceasars Palace, Bellagio en de Eiffeltoren. We zijn precies op tijd voor de fontein demonstratie bij Bellagio en we lopen een rondje in Ceasars Palace. Overal straatartiesten, toeristen, verklede mafketels en daklozen. Wat een contrast. De bedelaars, op iedere straathoek kom je deze tegen. Ze lijken ook alle schaamte voorbij te zijn. Ze dragen bordjes met mensonterende teksten, waarmee ze vooral zichzelf voor gek zetten. Een ieder die ons kent zal zich verbazen dat wij hier een middag rondlopen en zich weer niet verbazen dat vooral Carlijn en Adrie het niet wat vinden…. Maud en ik genieten en Veerle ondergaat het. Aan het einde van de middag gaan we terug naar de camping. Maud en ik hadden nog wel wat langer willen blijven, maar konden dit onze jarige Carlijn niet aandoen. Op de camping zitten we lekker de hele avond buiten.

2 mei

We staan vroeg op, we hebben vandaag veel te doen. Eerst rijden we naar de maatschappij waarvan we de camper hebben gehuurd. Onze kachel is stuk. Het is wat raar om deze in Vegas te laten maken, maar we voorzien minder goed weer in Yosemite, dus willen we dan een kachel hebben. Gelukkig is deze snel gemaakt en kunnen we nog een laatste wens in Vegas inwilligen. Carlijn wil namelijk erg graag naar Pawn Stars. Dit is een televisie programma die ze regelmatig samen met Aad kijkt. Dit is te zien op History Channel. Bij pawn stars verpanden ze goederen en de karakters die in deze zaak werken zijn nogal vermakelijk. De pawn shop bestaat echt en we gaan hier langs. Echt gaaf! Helemaal herkenbaar. Dan beginnen we aan onze ‘monsterrit’ van vandaag. 450 km moeten we rijden. Als ik hierbij vertel dat dit door de woestijn is en er helemaal niets te zien is, dan is het plaatje compleet. Toch is het geweldig. Het blijft immers Amerika. Onderweg vind je regelmatig een foodcourt, met alle denkbare (vr)eettenten en benzinepompen. We komen zelfs een groot hotel tegen met een complete achtbaan door het complex en dat dan in de woestijn. Halverwege de rit doen we boodschappen in Barstow. Een mistroostig stadje, waar weinig te doen is. Uiteindelijk komen we eind de middag aan op onze camping in Lake Isabella. Een prima camping, we hebben een lekkere plek en het is nog steeds stralend weer. We kunnen barbecueën en zitten de hele avond nog rond het vuur buiten. Vakantie!

AGMCV

USA 2

26 april

We worden wakker met zon en een strak blauwe lucht! We kunnen buiten ontbijten. Zo lekker. De camping waar we hebben geslapen is er één met allerlei voorzieningen. Zo kunnen we onbeperkt koffie gebruiken en is er wifi. Best wel weer eens prettig. Zeker met een aantal dagen in het vooruitzicht waar we het zonder mogen doen. We doen het rustig aan en laten na het ontbijt de camping achter ons.

We gaan op weg naar de Grand Canyon! Een van de hoogtepunten van onze reis. We maken van deze reis ook weer een feestje. Via alweer de route 66, toeren we in de richting van de GC. In Seligman maken we een tussenstop. Hier drinken we koffie in een route 66 wegrestaurant ‘Roadkill’. Hier kun je hetgeen je op de weg dood rijdt, laten klaarmaken, zodat je het kunt eten. ‘You kill it, we grill it’. Gelukkig hadden wij nog een eland op de camper vastgebonden! Best lekker.

Daarna rijden we in één keer door naar Tusayan, een klein dorp vlak voor de GC. Hier bezoeken we een visitors center, waar we de eerste informatie lezen over de GC. Dan is het zover, we rijden het park binnen. De omgeving is inmiddels veranderd. De afgelopen dagen hebben we vooral door woestijngebied gereden. Dit park ligt vooral in het bos. Naaldbomen domineren. We vinden al snel de camping. Dit is Mather Campground. Een camping zonder faciliteiten. Geen stroom en water. De plek die we hebben is geweldig. Zo moet kamperen zijn. Bomen, ruime plek, vuurplaats, picknicktafel en zon. We zijn hier op tijd in de middag. Echt lekker. Adrie, Carlijn en Veerle blijven op de camping. Maud en ik gaan al naar de GC. We kunnen namelijk niet wachten. Het park heeft dit goed voor elkaar. Er rijden drie shuttle buslijnen door het park. Dit doen ze om te voorkomen dat er teveel voertuigen in het park moeten parkeren. Het is er nu al druk, laat staan hoe dit in het hoogseizoen zal zijn…. Maud en ik nemen de bus en gaan hiermee eerst naar weer een visitors center. Daarna wandelen we naar het eerste uitzichtpunt. De eerste keer de GC zien, niet te beschrijven wat er dan met je gebeurt. Stel je voor dat je door een bebost gebied loopt, dat als het ware eindigt in de Canyon. Zo ver je kunt kijken rotsen, pieken, bergen en kloven. Rood, bruin, beige, zwart en groen. Zo enorm indrukwekkend. Alsof je naar een foto staat te kijken. We zijn hier niet te lang gebleven, omdat we de volgende dag met ons allen dit weer zullen zien.

Maud en ik rijden met de bus terug naar de camping. Hier heeft Adrie al vuur gemaakt en hebben Veerle en Carlijn zich lekker vermaakt. We merken dat het weer begint te veranderen. Was het tot nu toe erg mooi weer, nu betrekt het en wordt het koud. We hebben gehoord dat het die nacht zelfs gaat vriezen…. eh…., daar zijn we niet helemaal op voorbereid.

27 april

En koud was het! Het heeft gevroren. We hebben de nacht goed doorstaan. We ontbijten binnen in de camper. Dan maken we ons klaar voor een dag GC. We rijden naar de parkeerplaats van het visitors center. Daar zetten we de camper neer en lopen we eerst naar Mather. Dit is een uitzichtpunt. Leuk om de reactie van Adrie, Carlijn en Veerle te zien! Ook zij zijn helemaal verbaasd over de schoonheid. We lopen een stuk over de rim en genieten van alles wat we zien. Dan lopen we terug en besluiten we een fietstocht te boeken. Het hele gezin is enthousiast… eh… behalve Carlijn. Hoe we het in ons hoofd halen om te willen fietsen! Ze fietst ieder dag naar school en heeft nu toch echt vakantie.

De fietstocht is later in de middag. We hebben dus tijd om eerst nog een deel van een hike te doen. Een langere hike lukt niet, we hebben de juiste schoenen niet mee (hi hi). Met de bus rijden we naar de South Kaibab Trail. We lopen een deel van de hike naar beneden. Dit is echt erg mooi. Het uitzicht en het lopen naar beneden is een bijzondere ervaring. We stoppen op tijd, omdat we goed in de gaten hebben dat we dezelfde weg terug naar boven moeten lopen. We lopen weer naar boven en we nemen de bus naar een ander punt, waar we een ander zicht op de GC hebben. Dit is echt iedere keer weer anders. Zo indrukwekkend. Hier is het wat rustiger en we zitten hier wat langer om in de verte te kijken en uiteraard foto’s te maken. Dan is het tijd om terug te gaan naar het visitors center. We hebben nog even tijd om in de camper een broodje te eten (een van de grote voordelen van de camper!) en melden ons dan bij het verzamelpunt. We krijgen allemaal een helm en een fiets en worden met nog wat andere toeristen en twee gidsen naar het startpunt gebracht. Jammer genoeg is het weer echt slecht nu…. Het is zo koud! Het fietsen is echt leuk, maar de kou maakt dat het soms onaangenaam voelt. Gelukkig wisten we nog van onze reis naar Zuid Afrika dat sokken prima dienst kunnen doen als handschoenen. De dames hebben dus gefietst met sokken aan de handen…! De gids wist erg veel te vertellen over de GC. Het ontstaan, de dieren, de planten en de geografie. Veel geleerd! We zijn uiteindelijk pas om een uur of zeven terug op de camping, waar we weer een koude nacht tegemoet gaan…..

28 april

Het heeft de hele nacht geregend, hierdoor was het iets minder koud. We staan vroeg op en besluiten gelijk weg te rijden. We weten namelijk dat we op onze route nog heel veel uitzichten op de GC zullen hebben. We zoeken een mooi uitzichtpunt op en ontbijten hier. Formidabel! Zo lekker om met je camper de mooiste plekken op te zoeken. Na het ontbijt gaan we op weg naar Page. De route is mooi, we rijden door Navajo land. Hier zijn het vooral de native Amerikanen die de dienst uitmaken. Had ik al gezegd dat het de eerste deel van de reis zelfs sneeuwt!? We stoppen onderweg bij een soort van markt waar Native Amerikanen allerlei waar verkopen. Naast deze markt kunnen we weer genieten van een geweldig uitzicht. Een zijrivier van de Colorado River, heeft hier ook voor een kloof gezorgd. We vervolgen onze weg en bezoeken de ‘horseshoe bend’. Dit is een plek waar de Colorado River zijn weg met een bocht in de vorm van een paardenhoef heeft gevonden. Wat zal ik zeggen…. Erg mooi, maar ik vond het er verschrikkelijk. Nergens hekken en de afgronden zijn zo ongelooflijk diep…. Mijn hart heeft overuren gedraaid. Ik kon het gewoon niet hebben dat Adrie en de meiden naar de rand liepen. Zelfs het kijken naar andere mensen, die letterlijk de grens aan het opzoeken waren, was verschrikkelijk. Ik denk dat ik dit nog lang te horen krijg… Op mijn verzoek is dit bezoek kort geweest.

We zijn vroeg in de middag in Page. Hier bezoeken we weer de Walmart. De koelkast was echt leeg. Veerle en Carlijn zijn lekker in de camper gebleven en wij hebben de (te) grote winkel getrotseerd! We vonden dit zo knap van onszelf dat we vonden dat we een ijsje bij de Mac hadden verdiend! Daarna rijden we naar de camping. Deze heet Wawheap en ligt aan Lake Powell. Het weer klaart gelukkig op, zodat we in de zon gelijk naar het meer kunnen lopen. Lake Powell is een kunstmatig meer, deze is ontstaan door de aanleg van de stuwdam. Het is absoluut weer erg mooi. Het water is helder en het oppervlak spiegelglad. We lopen een heel eind en kijken onze ogen uit. Daarna weer terug naar de camper en lekker rustig aan doen. In de avond regent het heel hard, gelukkig maakt dit voor ons niets uit. We zitten immers in de camper en gaan lekker slapen door het getik op de camper.

29 april

We worden wakker met een blauwe lucht! Na regen komt dus inderdaad zonneschijn. We verlaten Page en gaan op weg naar Bryce Canyon. De rit verloopt vlot. Wat best bijzonder is, is dat we een tijdzone overgaan. Dit betekent dat we vandaag een uur ‘kwijt’ raken. Gelukkig hebben we dit uur morgen hard nodig en krijgen we deze er dan weer bij. We zijn nu in de state Utah, gisteren was dit nog Arizona. Enne… had ik al gezegd dat er hier sneeuw ligt? Onze voorbereiding voor deze reis is werkelijk briljant: korte broeken, hemdjes, dat ene leuke zomerjurkje en t-shirts. Oh ja, neem voor de zekerheid maar één vest mee…. We gebruiken de middag om het park te verkennen. Ook zwemmen de meiden in het binnenzwembad van het hotel. Voor mij betekent dit dat ik eindelijk deze blog online kan zetten. We hebben bijna geen toegang tot het internet. Dat vinden we overigens heerlijk! Niet ieder moment door je telefoon worden gestoord of dochters die niets anders doen dan het bijhouden van social media. We doen nu spelletjes, lezen, kletsen, lopen en luisteren muziek. Morgenochtend gaan we paardrijden, dus… We worden om 8.00 uur verwacht, het gaat vannacht vriezen. We zullen ons als bikkels gedragen.

AGMCV

USA 1

Daar is dan het eerst verhaal op deze blog! Heeft even moeten wachten, omdat het verkrijgen van internet nog niet zo makkelijk is. Laat ik bij het begin beginnen!

Na een vlucht van elf uur, zijn we aangekomen op Los Angeles Airport (LAX). De vlucht was erg goed. Geen turbulentie, goede plekken, prima eten en de nieuwste films. De meiden en wij hebben het prima doorstaan. Veerle kan steeds beter tegen vliegen en ze wordt niet meer zo ziek. Op het vliegveld gingen de controles erg vlot. Binnen een half uur waren we van het vliegveld af. Daar zijn we op een shuttle bus gestapt die ons naar Thrifty, autoverhuur, heeft gebracht. Daar moesten we even wachten totdat onze auto klaar was. We hebben voor 24 uur en auto gehuurd om LA te verkennen. Koffers in de auto en gaan! Los Angeles, we komen eraan!

Het weer is prima. En graad of 22 en een blauwe lucht. Het eerste doel is snel bepaald. Het moet het strand worden. TomTom op Venice Beach en de familie van Keulen is los! Wat is dat genieten. Een blauwe oceaan, geel strand en heel veel mensen. Wat een verschillen. Er heerst een soort van ‘vibe’ op Venice Beach. Muziek, dansers, strandwachten, ijsjes en allerlei mensen die hun waar willen verkopen. Zo bijzonder om hier te zijn. Wij, helden, gaan met onze voeten in de oceaan. Daarna eten we een ijsje en blijven we een tijdje staan bij een straattheater. Allerlei gespierde jonge mannen vertonen hun kunsten… Vooral de dames van ons gezelschap genieten van het uitzicht. Daarna zoeken we onze auto weer op en proberen we nog verder naar het noorden te rijden. Jammer genoeg is het inmiddels wat later in de middag en is de spits begonnen. Druk dus. Rijden op een snelweg met zes banen en nog file! Wat is er ook hier veel te zien. We zijn inmiddels aardig moe. Dat kan ook niet anders. We hadden in Nederland al lang in bed gelegen, iets van een uurtje of drie in de nacht is het daar… We besluiten dan ook van de snelweg af te gaan en naar het hotel te rijden. Het Mariott Airport Hotel is de plek waar we een nacht gaan slapen. We brengen de koffers naar de kamer en frissen ons op. Een snelle douche en dan nog even op pad om te eten. De keuze is reuze! Eh…. MC Donalds, Pizza Hut, Denny’s, Taco Bell, Ihop, Panda en nog veel meer…. Niet te verzinnen wat een keuze. Het wordt Denny’s. Volgens Ines is dit een topper, dus volgen we haar goede smaak. Ines, je had helemaal gelijk. Het was prima.

Na een lekkere nacht slapen zijn we vroeg wakker. We moeten duidelijk nog wennen aan het tijdsverschil. Gelukkig hebben we heel veel plannen, dus vinden we het fijn dat de dag vroeg is gestart. De meiden zingen Adrie nog toe, want hij viert vandaag het feit dat hij 44 jaar is geworden. Het voelt niet echt als jarig, maar de kleine wensen van de meiden maken hierin veel goed. We ontbijten in de lobby van het hotel, waar een Starbucks is gevestigd…. De auto wordt weer vol geladen en we hebben een dag LA voor ons liggen. Dit gaan we op zijn Japans aanpakken…. Een lijst met wensen en deze om de beurt bij langs. We starten met Malibu Beach, daarna rijden we naar Hollywood. Dit doen we via Mulholland Drive. Dit is een route door de heuvels en deze is leuk om te rijden. In Hollywood gaan we uiteraard naar de ‘walk of fame’. Wat zullen we zeggen… leuk om eens te zien, maar daar is het dan ook mee gezegd. De levendigheid concentreert zich op een stuk stoep van een meter of 200 rond het Chinese Theater. Hier en daar lopen karakters, Superman, Betty Boop, Minnie Mouse en een aantal anderen. Superman met een buikje, Betty Boop met ‘foute schoenen’. Eigenlijk hilarisch. Zeker wanneer we later een broodje zitten eten en Superman hetzelfde plan blijkt te hebben. Een oudere man, grijs lang haar, groezelig en groene sokken…. Wat een desillusie!

We vervolgen onze weg naar het Hollywood sign. We rijden dwars door de heuvels van Hollywood en we komen erg dichtbij. We maken de gewenste foto’s en genieten van de buurt. Mooie huizen met heel veel bloeiende bomen. Echt schitterend. Dan is het volgende doel aan de beurt. Maud wil heel graag op de foto voor een roze muur. Dit is een muur waar bloggers outfit foto’s maken. Van over de hele wereld komen meiden naar deze muur. Jullie begrijpen dat we met onze eigen blogger ook deze muur niet aan ons voorbij konden laten gaan. We hebben de muur gevonden. Echt gaaf voor Maud dat dit is gelukt. Fashionofmaud.blogspot.com, daar zijn ze over een tijdje vast te zien!

Dan is er nog de wens om over Rodeo Drive te rijden. Ook dit lukt! Prada, Gucci en vele andere winkels zijn hier te zien. We rijden daarna nog een rondje door Beverly Hills en vergapen ons aan de vele grote huizen. We achtervolgen nog een tijdje een toerbus, zodat we de juiste huizen bekijken. Jammer genoeg weten we nu niet van welke beroemdheden we het huis hebben gezien. We hebben er in ieder geval om gelachen.

Rond een uur of twee leveren we de auto weer in. Het lukt ons om direct twee taxi’s te scoren die ons naar het camperverhuur bedrijf rijden. Daar gaat het ook vlot. We kunnen de verplichte film skippen en gaan al snel op pad. De camper is voor onze begrippen groot, voor Amerikaanse begrippen is het een kleintje. De eerste stop is een Walmart. Dit is een avontuur op zich. Wat een grote winkel en wat hebben we veel nodig. Pffffff, hier worden we niet echt gelukkig van. We slaan ons erdoor en laden alle boodschappen in de camper. Dan hebben we nog een ruim uur rijden voor de boeg. Ik zal hier maar niet schrijven dat we er uiteindelijk wel twee uur over hebben gedaan, dit ter frustratie van Aad. We zijn laat op de camping en allemaal erg moe. De dag was immers vroeg begonnen en wat hebben we deze dag veel beleefd en gedaan. We ruimen de camper iets in en koken wat te eten. Na het eten gaan we direct naar bed. Ik geloof dat we negen uur allemaal op één oor lagen, Adrie heeft nog nooit zo vroeg op bed gelegen op de dag dat hij jarig is.

24 april

We zijn alweer vroeg wakker. Om half zeven zijn we echt allemaal klaar wakker. De camping is in Anaheim, een voorstad van LA. De camping doet groen aan, maar ligt letterlijk onder een snelweg. De auto’s en de trein hebben we de hele nacht gehoord, maar dit maakt ons niet uit. Het is mooi weer, dus we kunnen buiten ontbijten. Carlijn geniet van haar ‘loops’. Dit is een echt Amerikaans ontbijt, granenrondjes in allerlei kleuren, waar je melk overheen giet. Carlijn merkt op dat het fijn is dat we in de USA zitten, de E nummers kennen ze hier immers niet… Dit noemen wij ‘Carlijn humor’.

Wij kiezen gewoon voor een boterham! Hoewel…. Hoe gezond is brood dat ongeveer een dag of tien ‘vers’ blijft! Na het ontbijt hebben we de camper nog wat verder ingericht, zodat het wat meer voelt als ons ‘huisje’ voor de komende twee weken. Het is toch altijd weer een kunst om met ons vijven in zo een kleine ruimte onze weg te vinden. Daarna gaan we op weg naar de volgende bestemming. We hoeven deze dag maar een kleine 150 km te rijden. We zijn dan ook al snel op de camping in Joshua Tree park, zodat we hier kunnen lunchen. Wat een gave camping. Ruime plekken, kris kras op het terrein. De omgeving is zo bijzonder. Joshua Trees, cactussen, andere planten en heel veel zand. Joshua Tree is het eerste nationale park dat we bezoeken. Dit park ligt aan de rand van een woestijn, Mojave Desert. Gelukkig is het ook hier lente, wat betekent dat de temperatuur prima is. Een graad of 23 met een windje maakt het aangenaam. We rijden in de middag naar Hidden Valley, waar we een trail lopen. We genieten van deze wandeling. Niet te beschrijven wat we zien, bloeiende cactussen, hagedissen, heuvels van rotsen, bijzonder bloeiende bomen en indrukwekkende vergezichten. We lopen ongeveer anderhalf uur, daarna gaan we terug naar de camping. Hier eten we en genieten we van een rustige avond.

25 april

Een koude nacht! Maar bij het wakker worden schijnt de zon! Het is jammer genoeg te fris om buiten te ontbijten, maar het uitzicht door het raam is fenomenaal! Wat een mooie plek hebben we deze nacht gehad. Camping Black Rock in Joshua is een aanrader. Vandaag gaat de reis naar Kingman. Dit is voor ons een tussenstop op weg naar de Grand Canyon. De reis is geweldig. Hij voert ons door de Mojave Desert. Verlaten weg, af en toe een tegenligger, vergezichten, bergen, rotsen, kale vlakten, bloeiende cactussen en af en toe een windhoos van zand in de verte. We rijden rustig en genieten. We lunchen ergens in de middle of nowhere. Na de lunch rijden we een deel van route 66. Adrie kan zijn rijkunsten hier volledig op los laten. Stijgen, dalen, haarspeldbochten, echt geweldig. Onderweg bezoeken we Oatman. Een verlaten mijnstadje. Nou ja, verlaten, het toerisme heeft het overgenomen. Toch wel grappig om te zien. Overal lopen ‘Burro’s’, dit zijn ezeltjes die in de bergen leven en iedere dag naar Oatman komen. Niet gek, omdat toeristen ze voeren.. mmmmm…. Hier vinden we wel wat van.

We rijden door naar Kingman. Hier lunchen we bij Ihop. Dit is weer zo een typische Amerikaanse diner. ‘I am Samantha, youre waiter for today. How can I help you?’ Deze serveert vooral pancakes. Hier doen we ons dan ook tegoed aan. Pancakes met cola. We beginnen al te acclimatiseren! Daarna gaan we naar de camping. Dit is een camping waar een klein zwembad aanwezig is, dus voordat Aad de camper aan heeft gekoppeld, liggen Carlijn en Veerle al in het water. Ook hebben we hier voor het eerst wifi, dus werken we onze social media bij en kan deze blog online!

AGMCV

Voorbereiding

De voorbereiding voor onze reis is in volle gang. We hebben de reispapieren deze week binnen gekregen en gisteren hebben we onze Esta aanvraag gedaan. Het duurt nu nog een maand en dan is het al zover!

We hebben de reis al redelijk uitgestippeld en weten van de meeste nachten al op welke campground we zullen overnachten. De reisdagen zijn best lang, dus zoeken we liever niet meer naar een camping. Ook willen we in de natuurparken graag op de campings in het park zelf slapen. Daar zijn niet veel camperplekken, dus deze zijn ook al vastgelegd.

De voorpret is wel erg leuk op deze manier.

Nieuwe reis in het verschiet!

Een nieuwe reis ligt voor ons in het verschiet. In de meivakantie gaan we met ons gezin twee weken naar het westen van Amerika. Wat een avontuur!

We vliegen naar Los Angeles, waar we een huurauto voor 24 uur ophalen. Met deze auto gaan we naar het hotel, waar we 1 nacht verblijven. We proberen in deze 24 uur zoveel mogelijk van de highlights te zien! Met in ieder geval Beverly Hills, Hollywood en de walk of fame op de verlanglijst.

We halen vervolgens ons huisje voor 14 dagen op. Een camper! Zo gaaf om weer met een camper te mogen reizen. Altijd je huis bij je.... In 14 dagen reizen we vervolgens naar San Fransisco. Onderweg doen we in ieder geval Joshua Tree Park, Route 66, de Grand Canyon, Bryce Canyon, Las Vegas en Yosemite park aan. We hebben er zin in!

We houden onze reisblog bij om later onze belevissen na te kunnen lezen en uiteraard om jullie te laten weten hoe het met ons gaat!

AGMCV

familie Wist je datjes

We hebben in Kaapstad onze wachttijd op het vliegveld verkort door het schrijven van de 'familie reis-wist-je-datjes'

Wist je dat…..?

* Het zo aan het einde van de reis tijd is om de wist je datjes weer op een rijtje te zetten.

* Het er een heleboel zijn…. Laten we beginnen!

* We allemaal op 11 verschillende bedden hebben geslapen.

* We soms in de ochtend niet meer wisten in welke plaats we wakker waren geworden.

* Alle bedden heerlijk sliepen en we dus goede nachten hebben gemaakt.

* We twee verschillende huurauto’s hebben gereden, die exact hetzelfde waren.

* We hier genoeg kilometers in hebben gemaakt.

* We het rondom Johannesburg erg koud hebben gehad in de nacht en tijdens de safari’s.

* De nachten in de tent het meest geweldig waren?

* Het wild spotten in Waterberg het allerleukst is geweest op onze reis.

* Carlijn onze eigen Wikipedia is? We dus geen internet nodig hebben gehad om wetenswaardigheden op te doen. Carlijn weet gewoon alles. Op de vraag hoe ze dit weet antwoord ze steevast: Klokhuis en mijn logische brein.

* Ze werkelijk alles weet. We dit super vinden en erg om hebben gelachen.

* Carlijn haar droge humor soms te droog was….. Om een voorbeeld te geven. ‘Ik heb honger’ ‘Carlijn, je moet zeggen ik heb trek’ ‘Nee hoor, thuis zeg je altijd dat ze in Afrika honger hebben en daar ben ik nu!’

* Veerle in ieder bad heeft gelegen op onze reis. Ze onze eigen ‘Badr Veerle’ is.

* Veerle erg bijdehand is en overal een antwoord op heeft….

* Ze altijd te laat naar bed is gegaan…… (tegelijk met de ander meiden….)

* Ze dit zelf geen probleem vindt!

* Maud iedere dag een reisverslag heeft geschreven, de andere meiden een verslag hebben geplakt.

* Maud heeft genoten van alles wat ze heeft gezien.

* Dat ze het Diaz museum maar een saaie bedoening vond en het District Six museum daarentegen interessant.

* Maud en Carlijn altijd voor een tweeling werden aangezien.

* Ze dit zelf helemaal niet begrijpen, omdat ze niet op elkaar lijken ;-) Duh! Wel dus!

* Geertje extra respect kreeg, omdat het leven schenken aan een tweeling erg bijzonder is…. Dus!

* Adrie vaak gezien werd als de bodyguard van vier meiden! Hij uiteraard ook dit uiterlijk heeft!

*Adrie altijd heeft gereden. Hij dit super heeft gedaan!

* Hij het links rijden, links schakelen en het rechts zitten helemaal meester is. We ons afvragen hoe hij dat in Nederland gaat doen?

* We ongeveer 2000 foto’s hebben gemaakt, waar we weer mooie boeken van gaan maken.

* Geertje nog in haar tweede boek bezig is. Ze anders veeeeel meeeer leest. Dit niet is gelukt, omdat de reis vol zat met activiteiten en ze ook heel veel rond heeft gekeken.

* Ze deze schade thuis in gaat halen.

* Carlijn en Veerle de grootste snoepkonten zijn… Adrie dit geen probleem vindt, Geertje wel….

* We onder de indruk zijn van de vriendelijkheid van de mensen hier.

* We de verkeersregels hier super vinden! Wie eerst is, mag eerst. Als je een ander voor kan laten, dan doe je dit!

* De meiden iedere dag zelf de koffer in hebben gepakt. We hier totaal geen omkijken naar hebben gehad. We dit ook graag zo zien!

* Ze super zelfstandig zijn en zelf dus ook prima naar de andere kant van de wereld kunnen vliegen… Ze dit nog maar niet moeten doen….

* Maud telkens alleen in het vliegtuig heeft gezeten en dit voor haar Engels er goed is geweest.

* We 18x een ontbijt hebben gehad. We ons vol hebben gegeten aan al dit lekkers. Maud het meest gezond heeft gedaan…..! Zij iedere dag is gestart met fruit en yoghurt met muesli. Wij dit ook hebben gegeten, maar dit hebben uitgebreid met bacon, scrambled eggs en nog wat addings…..

* We vijf keer hebben gekookt en verder alleen maar uit eten zijn geweest… We nu uiteraard zwaarder thuis komen, dan dat we weggegaan zijn.

* De meiden Nikita hebben gemist, maar blij zijn dat er goed voor haar is gezorgd.

* Ze niet kunnen wachten om haar te knuffelen, poetsen en rijden.

* Er uiteraard nog meer gemist is en gemist zijn! Opa en oma bijvoorbeeld.

* Veerle niet kan wachten om met Esmijn te spelen!

*Adrie niet kan wachten om maandag weer te werken ;-)

* Dit uiteraard niet waar is!

* We hebben genoten van elkaar! We elkaar nog steeds even leuk vinden.

* We reizen in een ander continent een beleving vinden. We dit altijd zullen onthouden.

* We direct weer gaan sparen voor een volgende reis!

* We erg veel geleerd hebben van Zuid Afrika, de gewoonten, bijzonderheden en ook van de mindere kanten van het land.

* Je hier erg goed kan reizen. We ons nooit onveilig hebben gevoeld.

* We nu op het vliegveld zitten en zo op reis gaan naar Nederland! We dit land gaan missen, maar dat het goed is dat aan al het moois een einde komt. Het zo bijzonder blijft om meer van de wereld te zien.

GAMCV