Zondag 30 december
Wauw, wat kan het hier regenen. Bij aankomst op de camping regende het al en het is de hele nacht doorgegaan. De Fox Glacier is bijzonder, omdat hij is omgeven door een regenwoud. Eh...vandaar. Het regent hier meer dan 200 dagen per jaar, vandaag dus ook. Het is de eerste serieuze regen voor ons hier, dus klagen we vooral niet, maar nemen het voor lief. Het is hier zo groen, daar is regen voor nodig!
Vandaag gaan we eerst de gletsjer bezoeken. Een tocht met gids is voor ons niet weggelegd, omdat Veerle te jong is. Om heel eerlijk te zijn nodigt het weer nu ook niet echt uit. Je kunt zelf ook tot de gletsjer lopen, dus dat gaan we doen. In het dorp hebben we eerst wegwerp regenjassen gekocht. De tocht naar de gletsjer is erg mooi. Veel rotsen, bergen, watervalletjes, razend smeltwater met ijsblokken erin en het uitzicht op de gletsjer. De gletsjer is zo bijzonder, omdat er nergens op de wereld gletsjers zijn die zo dicht bij zee eindigen en omgeven zijn door regenwoud. We hebben een bijzondere wandeling gehad. De regen kwam met bakken uit de lucht en de wind suisde om ons heen. Wegwerp regenjassen zijn dan een lachertje! Wat hebben we gelachen, het maakt dan ook niets meer uit: nat of nat? De gletsjer was imposant en we hebben het tussen onze wimpers door kunnen zien.
Terug bij de parkeerplaats bewijst de camper weer zijn nut: natte troep uit en droge kleren aan. We gaan dit gebied vandaag al verlaten. De weersvoorspellingen zijn niet goed, dus tijd voor weer een ander deel van NZ.
De reis gaat naar Wanaka. Dit is een stadje vlak onder Queenstown. In Wanaka weten we niet wat we zien. Het is er erg druk. Tot nu toe hebben we weinig mensen gezien en langs de wegen is nauwelijks bewoning mogelijk. Er is ook maar 1 weg die van het noorden naar Wanaka gaat. Op de camping blijkt dat 'iedereen' in Wanaka of Queenstown wil zijn voor oud en nieuw, omdat het verder niet of nauwelijks wordt gevierd. Er is dan ook niet echt plek meer, maar we mogen voor een nachtje op het speelveld staan... De plannen om nog naar Queenstown te gaan laten we per direct varen. Hier is geen camping meer te vinden. We blijven dus deze nacht in Wanaka en reizen morgen weer naar de oostkust.

Maandag 31 december
De dag gaat vandaag goed starten. Op het wensenlijstje van de meiden stond paardrijden hoog genoteerd. Na wat zoeken op het internet en een telefoontje later zijn we welkom op 'Codrona stables'. Dit is een stal die werkt met Appeloosa pony's. Deze soort is vooral van het vrij rijden. Dit betekent dat je de teugels alleen gebruikt op het moment dat je iets van het paard wil. Op de andere momenten heb je geen contact met het bit en laat je het paard zijn eigen weg kiezen. We zijn er op tijd en zijn onder de indruk van de vriendelijke sfeer. Het landschap past bij de soort paarden: ruig, droog en bergachtig. Ook Veerle mag mee... Ze heeft geen ervaring, behalve dan met het uitstappen bij Maud of Carlijn. Veerle krijgt een braaf paard toebedeeld. De gids geeft aan dat het een automaat is! Veerle vindt het geweldig. Maud en Carlijn krijgen paarden die goede ruiters nodig hebben een Aad en ik krijgen een half-automaat. Wat een voorrecht is dit! De omgeving, de paarden, we hebben ons een ochtend cowgirl en voor Aad, cowboy, gevoeld. Bergen op en bergen af, door watertjes, langs afgronden en over grasvlakten. Die Veerle: alles heeft ze gedaan. Al lachend. We hebben ook nr.3 verslingerd aan paarden gemaakt. Ik reed vlak achter haar en heb af en toe grote angsten doorstaan... Stap en heel veel draven. Die Veerle. Maud en Carlijn hebben nog een paar keer vol in galop gereden over de grote grasvlakten. Een top ochtend.
De middag hebben we gebruikt om het land dwars over te steken. Overigens weer met de camper ;-) Via de Dunstan Mountains en de Kakanui Mountains. Een koud en dor gebied. Een wonderlijk landschap. Weer anders, voor de zoveelste keer! Hoe kan dat toch allemaal in 1 land. Aan het einde van de middag zijn we Oamaru aangekomen. Voor de zekerheid nog gevraagd waar het vuurwerk het best te zien zou zijn..... Welk vuurwerk, daar doen ze echt niet aan. We hebben nog niet het kleinste knalletje gehoord. Bijna niet voor te stellen voor een beetje Nederlander. We zijn 's avonds naar blue penguin lookout gegaan. Dit is een plek waar de kleine blauwe pinguïn iedere avond aan land komt tegen zonsondergang. Deze pinguïnsoort komt allen in NZ en Australië voor.Het is het kleinste soort. De pinguïn gaat 's morgens de zee op om te vissen. De hele dag vist hij alleen om in de avond met soortgenoten naar land te zwemmen. Hier blijven ze in de nacht om bij te komen en de eventuele jongen te voeden. Ze gebruiken de nacht om sociaal te zijn en 'praten' dus luidkeels bij. Rond 21.00 uur zaten we klaar. Ze komen in groepjes aan land. Je ziet ze van een afstand al aankomen. Ze komen aan land en zoeken snel beschutting op. Daarna komen ze bij van de dag en zoeken ze het hol op. We hebben er erg lang van genoten. We zijn gebleven tot een uur of half elf. Er waren inmiddels 150 aan land. Daarna terug naar de camping. Hier hebben we met elkaar het oude jaar gevierd. Gek hoor, twaalf uur eerder 2013. Twaalf uur korter 2012 voor ons, twaalf uur langer 2013. We kregen een aantal sms'jes. Goed hoor!
Er was hier echt niets te doen. Geen campingbewoner die uit de camper of tent kwam. Pffff.... In het land van de adrenaline laten ze het hier toch echt liggen!

Dinsdag 1 januari
Uitslapen! Dat is er niet vaak bij in deze vakantie. We blijven nog een avond op deze camping slapen. Door tijdgebrek lukt het ons niet om nog zuidelijker te komen. We hebben nu dus wat tijd om het iets rustiger aan te kunnen doen. Voor de meiden, maar ook voor ons prettig. De ochtend gebruikt om wat te rommelen en te wandelen in het aangrenzende park. Daarna met de vriendengroep skypen. Gek, voor ons midden op de dag, voor hen midden in de nacht. Fijn om er zo even bij te kunnen zijn. Vanmiddag zijn we 40 km naar het zuiden gereden, naar Moeraki. Hier liggen de Moeraki Boulders. Dit zijn perfect ronde keien die op het strand liggen. Ze hebben soms wel een omtrek tot 4 meter. Deze stenen zijn ongeveer 60 miljoen jaar geleden ontstaan op de bodem van de zee door het ophopen van kalkzouten. De meiden hebben hierop geklommen en uiteraard heb ik wat foto's van ze (meiden en Boulders) genomen. Terug weer genoten van de rust, waarvan we ons realiseren, dat deze bijna ten einde is... Morgen rijden we naar Christchurch, waar we de twee laatste nachten op dezelfde camping zullen blijven.

Dan rest ons nu nog om jullie alle goeds voor 2013 te wensen. Maak je dromen waar en leef het leven nu!

GAMCV